تشیع در شعر شاعران ایرانی عصر صفوی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تشیع در شعر شاعران ایرانی عصر صفوی دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تشیع در شعر شاعران ایرانی عصر صفوی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تشیع در شعر شاعران ایرانی عصر صفوی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تشیع در شعر شاعران ایرانی عصر صفوی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی

تعداد صفحات :۲۶

تشیع پاره ای از پیکره مستحکم و ریشه دار اسلام است. که نتیجه شرایط و عوامل و حوادثی است که بعد از رحلت پیامبر اکرم (ص) و اتفاقات قرن اول هجری می باشد. اجتماع سقیفه، کشته شدن خلیفه سوم، اتفاقات جنگ صفین، و ظهور خوارج و همچنین شهادت امام حسین (ع) و پیدایش توابین از جمله حوادث مهم و موثر در شکل گیری تشیع بوده اند. ایرانیان از همان ابتدا به این مذهب علاقه خاصی نشان دادند. در طول قرن های متمادی بعد از اسلام در برخی از مناطق ایران تشیع فعال بود، تا اینکه در ابتدای قرن دهم با روی کارآمدن صفویان، شاه اسماعیل صفوی، تشیع را مذهب رسمی ایران اعلام کرد و آن را در اغلب مناطق ایران گسترش داد. متناسب با این شرایط خاص مذهبی که در ایران شکل گرفت، ادبیات فارسی به ویژه شعر که شیوه آن در این دوره موسوم به سبک هندی (اصفهانی) است، دچار تحولاتی شد که یکی از آنها رواج مدح و مرثیه ائمه اطهار شیعه به عنوان موضوعی تازه در آن بود که در دیوان اکثر شعرا کم یا زیاد این موضوع دیده می شود. این مقاله به بررسی این پدیده، یعنی تاثیر تشیع در شعر شاعران ایرانی دروه صفویه می پردازد.

کلید واژه: تشیع، دوره صفویه، سبک هندی، شاعران ایرانی