مقاله تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی :

مقاله تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان از صفحه ۱۶ تا ۲۱ منتشر شده است.
نام: تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله بافت عصبی
مقاله دیابت شیرین
مقاله گلیکوز آمینوگلیکان ها
مقاله موش های صحرایی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: دیابت ملیتوس بر متابولیسم اجزایماتریکس خارج سلولیاز جمله گلیگوز آمینوگلیگان ها موثر است. گرچه این تغییرها امروزه مورد توجه قرار گرفته، ولی تغییر گلیکوز آمینوگلیکان ها در بافت مغز رت های دیابتی، کمتر بررسی شده است.
هدف: بررسی تغییرها گلیکوز آمینوگلیکان ها در مغز رت دیابتی.
مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، ۲۰ سر رت از نژاد ویستار با وزن حدود ۲۵۰-۲۰۰ گرم به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایشی (دیابتی) و شاهد (غیردیابتی) تقسیم شدند. گروه آزمایشی با تزریق یک نوبت آلوکسان به میزان ۱۲۰mg/kg دیابتی شدند. ۳ ماه بعد از تزریق، از مغز رت های دیابتی و شاهد، برش های بافتی تهیه شد و پس از رنگ آمیزی با اشمورل، هماتوکسیلین – ائوزین و (CEC) Critical Electrolyte Concentration ، بافت ها ارزیابی شدند.
نتایج: از بین گلیکوز آمینوگلیکان، میزان هپارین سولفات در بافت مغز رت های دیابتی شده کاهش یافت که با استفاده از رنگ آمیزی CEC نشان داده شد در رنگ آمیزی اشمورل نیز هیچ گونه رسوب داخل سلولی، بخصوص رنگدانه های لیپوفوشین، در داخل نورون ها دیده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه هپارین سولفات نقش مهمی در عمل طبیعی بافت عصبی و هم چنین ترمیم این بافت دارد، لذا کاهش آن که یکی از گلیکوز آمینوگلیکان هاست، می تواند باعث آسیب عصبی و اختلال عملکرد مغز شود.