تاثیر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس های اکسیداتیو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس های اکسیداتیو دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس های اکسیداتیو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس های اکسیداتیو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس های اکسیداتیو :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه پژوهشی خون

تعداد صفحات :۱۷

سابقه و هدف: بررسی ها نشان داده که سلول های بنیادی مزانشیمال (MSC) در مدت زمان کوتاهی پس از پیوند می میرند، که به دلیل شرایط نامطلوب ریز محیط پیوندی در اثر افزایش عوامل استرسی، به ویژه استرس های اکسیداتیو، هایپوکسی و فقر غذایی می باشد. به دلیل اهمیت موضوع، در این مطالعه اثر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس اکسیداتیو (H2O2) بررسی شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوانMSCs) ) با استفاده از فایکول جداسازی و پاساژ سلولی چهارم انتخاب شد. وجود اتوفاژی از طریق شناسایی LC3 (از اجزای اصلی اتوفاگوزوم) با ترانسفکشن وکتور حاوی GFP-LC3 به MSCs بررسی گردید. راپامایسین جهت القای اتوفاژی و تری متیل آدنین ۳MA)) جهت مهار اتوفاژی به محیط کشت MSCs افزوده شدند. پس از طی دوره انکوباسیون،MSCs با غلظت های کشنده ازH2O2 مواجه و میزان بقای این سلول ها با روش MTT Assay ارزیابی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که القای اتوفاژی در MSCs موجب افزایش حساسیت در برابر استرس های اکسیداتیو و مهار اتوفاژی باعث افزایش مقاومت MSCs نسبت به استرس های اکسیداتیو و افزایش میزان بقای MSCs در مقایسه با سلول های کنترل شد.نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که مهار اتوفاژی در MSCs می تواند به میزان قابل توجهی بقای سلولی را در برابر استرس های اکسیداتیو بهبود بخشد. در نتیجه استفاده از مهارکننده های اتوفاژی از قبیل ۳MA در پیوند MSCs ممکن است در آینده ای نزدیک، یک راه کار برای افزایش کارآمدی سلول درمانی را فراهم کند.

کلید واژه: سلول های بنیادی مزانشیمال، اتوفاژی، استرس های اکسیداتیو، هایپوکسی سلولی، راپامایسین