اثر سطوح مختلف نانو ذرات اکسید روی و اکسید روی بر برخی فراسنجه های شکمبه ای بزغاله های نر مرغوز به روش برون تنی و درون تنی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر سطوح مختلف نانو ذرات اکسید روی و اکسید روی بر برخی فراسنجه های شکمبه ای بزغاله های نر مرغوز به روش برون تنی و درون تنی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر سطوح مختلف نانو ذرات اکسید روی و اکسید روی بر برخی فراسنجه های شکمبه ای بزغاله های نر مرغوز به روش برون تنی و درون تنی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر سطوح مختلف نانو ذرات اکسید روی و اکسید روی بر برخی فراسنجه های شکمبه ای بزغاله های نر مرغوز به روش برون تنی و درون تنی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر سطوح مختلف نانو ذرات اکسید روی و اکسید روی بر برخی فراسنجه های شکمبه ای بزغاله های نر مرغوز به روش برون تنی و درون تنی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات تولیدات دامی

تعداد صفحات :۱۸

در این پژوهش اثر اکسید روی (ZnO) و نانو اکسید روی (nZnO) بر برخی فراسنجه های شکمبه در دو آزمایش برون تنی و درون تنی در قالب یک طرح کاملا تصادفی بررسی شد. پنج تیمار آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، ۲۰ و ۴۰ قسمت در میلیون عنصر روی از منبع ZnO و ۲۰ و ۴۰ قسمت در میلیون روی از منبع nZnO بود که به جیره پایه مکمل شد. در آزمایش برون تنی، فراسنجه های روند تخمیر شکمبه ای در طول ۱۴۴ ساعت انکوباسیون متوالی (GP144)و حجم گاز تولیدشده در طول ۲۴ ساعت انکوباسیون (GP24) و فراسنجه های تخمیر مربوطه به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش درون تنی، تعداد ۲۰ راس بزغاله نر مرغوز ۸ – ۷ ماهه با میانگین وزن ۱۷.۶۷±۳.۷۴ کیلوگرم به مدت ۱۴ روز از تیمارهای آزمایشی تغذیه شدند و pH، غلظت آمونیاک و کل اسیدهای چرب فرار و نیز جمعیت پروتوزوآها در مایع شکمبه تعیین شد. نتایج نشان داد GP144 و GP24 و فراسنجه های حاصل از آنها (به جز حداکثر ظرفیت تولید گاز (A) و فاز تاخیر(L) ) و نیز فراسنجه های شکمبه ای در آزمایش درون تنی، تحت تاثیر مکمل روی قرار نگرفتند. اختلاف معنی داری در خصوص تعداد کل پروتوزوآها در بین تیمارها مشاهده نشد. بیشترین تعداد مربوط به جنس انتودینیوم و کمترین آن مربوط به جنس ایزوتریشا بود. به طورکلی استفاده از سطوح ۲۰ و ۴۰ قسمت در میلیون روی از طریق هر دو مکمل ZnO و nZnO بر فراسنجه های شکمبه ای به دو روش برون تنی و درون تنی اثر معنی داری نداشت.

کلید واژه: اکسید روی، فراسنجه های شکمبه، قابلیت هضم، نانو اکسید روی