ارزیابی بیان ژن هموباکس دئودنال ۱ در سلول های تولیدکننده انسولین، مشتق از سلول های بنیادی کارسینومای جنینی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی بیان ژن هموباکس دئودنال ۱ در سلول های تولیدکننده انسولین، مشتق از سلول های بنیادی کارسینومای جنینی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی بیان ژن هموباکس دئودنال ۱ در سلول های تولیدکننده انسولین، مشتق از سلول های بنیادی کارسینومای جنینی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی بیان ژن هموباکس دئودنال ۱ در سلول های تولیدکننده انسولین، مشتق از سلول های بنیادی کارسینومای جنینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی بیان ژن هموباکس دئودنال ۱ در سلول های تولیدکننده انسولین، مشتق از سلول های بنیادی کارسینومای جنینی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

تعداد صفحات :۱۶

زمینه و هدف: درک عملکرد سلول های بتا در سطح مولکولی به احتمال زیاد توسعه تکنیک های تولید سلول های بتا را تسهیل می کند. این مطالعه با هدف بررسی بیان ژن هومئوباکس دئودنال ۱ (pdx-1) در سلول های تمایز یافته طراحی و اجرا شد. روش بررسی: این مطالعه بنیادی-کاربردی بر روی تمایز سلول های بنیادی به سلول های انسولین ساز انجام گرفت. محیط ثانویه حاصل از کشت پانکراس نوزاد یک هفته ای موش برای تمایز سلول های P19 استفاده شد. اجسام شبه جنینی (EBs) با کشت معلق ۲۴ساعته سلول های P19 تشکیل شدند. برای القای تمایز، غلظت های متفاوت محیط ثانویه (۲۵%، ۵۰%، ۷۵% و ۱۰۰%) به محیط کشت اضافه شد. جهت شناسایی سلول های تمایز یافته مشتق از EBs در شرایط آزمایشگاهی از رنگ آمیزی دیتیزون استفاده شد. تولید انسولین-پروانسولین و رسپتور بتای انسولین در این سلول ها به روش ایمنوفلورسنس تعیین و بیان ژن pdx-1 به وسیله واکنش زنجیره پلی مراز-رونویسی معکوس ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و دانکن تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: پس از هفت روز القا، دستجات سلولی تمایز یافته ظاهر شدند. اوج پاسخ گویی تمایزی مربوط به غلظت ۵۰% از محیط ثانویه بود. بیان ژن pdx-1 در دستجات سلولی تمایز یافته مشاهده شد. بیان نشانگرهای انسولین-پروانسولین و رسپتور بتا در سلول های تمایز یافته به روش ایمنوفلورسنس اثبات شد. نتیجه گیری: محیط ثانویه پانکراس باعث تمایز سلول های P19 به سلول های انسولین ساز شد، لذا نتایج این مطالعه می تواند تولید سلول های بتا را از سلول های بنیادی تسهیل نماید.

کلید واژه: انسولین – پروانسولین، سلول های بنیادی، رسپتور بتا، ژن هومئوباکس دئودنال ۱، محیط کشت ثانویه