پیامدهای جراحی آب مروارید سنی به روش فیکوامولسیفیکاسیون در بیماران مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پیامدهای جراحی آب مروارید سنی به روش فیکوامولسیفیکاسیون در بیماران مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پیامدهای جراحی آب مروارید سنی به روش فیکوامولسیفیکاسیون در بیماران مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پیامدهای جراحی آب مروارید سنی به روش فیکوامولسیفیکاسیون در بیماران مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پیامدهای جراحی آب مروارید سنی به روش فیکوامولسیفیکاسیون در بیماران مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : بینا

تعداد صفحات :۱۲

هدف: بررسی و مقایسه پیامد و عوارض حین و پس از عمل جراحی آب مروارید سنی به روش فیکوامولسیفیکاسیون در بیماران مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون با گروه بدون سودواکسفولیاسیون.روش پژوهش: بیماران مبتلا به آب مروارید وابسته به سن در یک یا هر دو چشم که دارای سندرم سودواکسفولیاسیون (PXF) بودند و در فاصله زمانی اردیبهشت ۱۳۸۸ لغایت اردیبهشت ۱۳۸۹ جهت جراحی مراجعه نموده بودند، جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند. اطلاعات چشم راست بیمارانی که در هر دو چشم به PXF مبتلا بودند در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. گروه شاهد از بیماران مبتلا به آب مروارید وابسته به سن بدون PXF انتخاب شدند. بیماران با سابقه ضربه و یا جراحی های چشمی از مطالعه خارج شدند. این بیماران با گروه شاهد که به صورت متوالی وارد مطالعه شدند از نظر بهترین دید اصلاح شده و اصلاح نشده و فشار داخل چشمی (IOP) قبل و پس از عمل و هم چنین از نظر عوارض حین و پس از عمل، مقایسه شدند.یافته ها: این مطالعه بر روی ۳۷۱ چشم از ۳۷۱ بیمار (۱۷۴ چشم راست) صورت گرفت. ۳۲۷ چشم متعلق به گروه شاهد و ۴۴ چشم در گروه PXF قرار گرفتند. میانگین سنی افراد شاهد ۶۸±۱۱ سال و مبتلایان به PXF، ۷۳±۷ سال بود. میزان بهترین حدت بینایی اصلاح شده بر حسب لوگمار (LogMAR) قبل از عمل در گروه طبیعی ۰.۶۵±۰.۴۸ و در گروه ۰.۹۱±۰.۶۷ PXF بود. متوسط فشار داخل چشمی قبل از عمل در گروه شاهد ۱۵.۰±۸.۰ میلی متر جیوه و در گروه PXF،۱۵.۰±۲.۰ میلی متر جیوه بود که از نظر آماری اختلاف معناداری مشاهده نشد. در آخرین معاینه پی گیری، بهترین دید اصلاح شده برحسب لوگمار در گروه طبیعی ۰.۲۲±۰.۱۸ و در گروه PXF،۰.۲۲±۰.۱۲ بود. در هر دو گروه میزان بهبودی در حدت بینایی از نظر آماری معنادار بود. (در گروه فاقد PXF، P<0.001 و در گروه دارای PXF، (P=0.003، اما بین دو گروه اختلاف معناداری از نظر بهترین حدت بینایی اصلاح شده بعد از عمل وجود نداشت. معادل کروی عیب انکساری بعد از عمل در گروه شاهد-۰.۴۲±۰.۶۵ به طور معنی داری نسبت به گروه -۰.۱۶±۰.۴۵ PXF نشان دهنده نزدیک بینی بیش تری بود. فشار داخل چشم در تمامی بررسی ها در هر دو گروه به طور معنی دار کم تر از میزان قبل از عمل بود، ولی تفاوتی بین دو گروه در معاینات پی گیری وجود نداشت. عوارض حین عمل شامل پارگی کپسول خلفی و بیرون آمدن مایع زجاجیه در دو چشم (۰.۵ درصد) و پارگی زنولا در یک چشم از افراد گروه شاهد (۰.۳ درصد) مشاهده شد. در گروه PXF عارضه مشابه حاصل نشد.نتیجه گیری: در صورت ارزیابی مناسب قبل از عمل مانند بررسی زنول ها و انجام اقدامات مناسب شامل باز کردن مردمک توسط رتراکتور و در صورت نیاز، استفاده از وسایل کمکی جراحی مثل CTR، بینایی پس از جراحی فیکوامولسیفیکاسیون در مبتلایان به سندرم سودواکسفولاسیون قابل مقایسه با افراد فاقد این سندرم می باشد.

کلید واژه: