تاملی در علل توسعه و تخریب اقامتگاه های شاهی میان راهی دوران صفوی با نگاهی بر دولت آباد، علی آباد ریگ و دمبی در شمال اصفهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاملی در علل توسعه و تخریب اقامتگاه های شاهی میان راهی دوران صفوی با نگاهی بر دولت آباد، علی آباد ریگ و دمبی در شمال اصفهان دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاملی در علل توسعه و تخریب اقامتگاه های شاهی میان راهی دوران صفوی با نگاهی بر دولت آباد، علی آباد ریگ و دمبی در شمال اصفهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاملی در علل توسعه و تخریب اقامتگاه های شاهی میان راهی دوران صفوی با نگاهی بر دولت آباد، علی آباد ریگ و دمبی در شمال اصفهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاملی در علل توسعه و تخریب اقامتگاه های شاهی میان راهی دوران صفوی با نگاهی بر دولت آباد، علی آباد ریگ و دمبی در شمال اصفهان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مرمت و معماری ایران (مرمت آثار و بافت های تاریخی فرهنگی)

تعداد صفحات :۱۷

اقدامات شهرسازی شاه عباس اول اوج فعالیت های عمرانی در سده های متاخر اسلامی ایران است. یکی از این اقدامات، احداث راه اصفهان – فرح آباد ساری بود. از عناصر شاخص معماری در طول این مسیر اقامتگاه های شاهی بود که به دستور شخص شاه بنا شدند و شاهان این سلسله در سفرهای خود به نواحی شمالی در این منازل میان راهی اقامت می کردند.با بررسی و مکان یابی این اقامتگاه های شاهی در نواحی شمالی اصفهان این سوال به ذهن می رسد که چرا برخی از این اقامتگاه ها به تدریج توسعه یافتند و به مراکز شهری بزرگ و مهمی تبدیل شدند در حالی که برخی دیگر از اواخر عصر صفوی کم کم بلااستفاده، متروک و تخریب گردیدند؟در این مقاله، ابتدا سه اقامتگاه شاهی دوران صفوی در شمال اصفهان معرفی و ساختار فضایی و بافت پیرامون آنها تحلیل شده است. سپس دلایل تبدیل اقامتگاه شاهی دولت آباد به شهری بزرگ و موثر در مناسبات فرامنطقه ای اصفهان و علل عدم رشد و توسعه دو اقامتگاه علی آباد ریگ و دمبی و تخریب آنها، از منظر باستان – زیست بوم شناسی مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق در این مقاله میدانی – تاریخی – تحلیلی است؛ بدین ترتیب که ابتدا مطالعات تاریخی به ویژه در سفرنامه های دوران صفوی و پس از آن صورت گرفته است تا بتوان درباره مسیرهای ارتباطی و منازل میان راهی آن دوران آگاهی کسب کرد. سپس بررسی پیمایشی به روش مکان نگاری برای شناسایی و ثبت آثار صورت گرفته و یافته های بررسی پیمایشی میدانی با اطلاعات حاصل از منابع مکتوب (تواریخ، کتب جغرافیایی و سفرنامه ها) مطابقت داده شده است و اقامتگاه های مورد اشاره مستندسازی شدند. پس از بررسی میدانی در محل آثار مورد اشاره و مطالعات تاریخی، نگارندگان به تحلیل عوامل اثرگذار بر روند شکل یابی و تخریب این آثار پرداخته اند. بر این اساس در فاز مکان یابی و شکل گیری این اقامتگاه ها، متغیرهای بوم شناختی فضا، ماده و تنوع نقش، اثرگذاری داشته اند؛ در حالی که در فاز تخریب، دو متغیر فضا و انرژی دارای بیشترین نقش بوده اند.

کلید واژه: باستان – زیست بوم شناسی، اقامتگاه های شاهی، بناهای میان راهی، صفویان، شمال اصفهان