ارزیابی تاثیر سطوح مختلف اسیدآمینه والین برعملکرد وصفات لاشه جوجه های گوشتی سویه راس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی تاثیر سطوح مختلف اسیدآمینه والین برعملکرد وصفات لاشه جوجه های گوشتی سویه راس دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی تاثیر سطوح مختلف اسیدآمینه والین برعملکرد وصفات لاشه جوجه های گوشتی سویه راس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی تاثیر سطوح مختلف اسیدآمینه والین برعملکرد وصفات لاشه جوجه های گوشتی سویه راس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی تاثیر سطوح مختلف اسیدآمینه والین برعملکرد وصفات لاشه جوجه های گوشتی سویه راس :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : دانش و پژوهش علوم دامی

تعداد صفحات :۱۴

به منظور ارزیابی تاثیر بهترین سطح اسید آمینه والین قابل هضم حقیقی (با روش جمع آوری مدفوع) بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از ۳۲۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه مخلوط نر و ماده سویه راس ۳۰۸ اجرا شد. طرح آزمایشی مورد استفاده، طرح کاملا تصادفی بود. تیمارها شامل نسبت های والین به لیزین قابل هضم، شامل سطوح ۰.۷۵، ۰.۷۸، ۰.۸۱، ۰.۸۴ و ۰.۸۷ بودند و هر تیمار در ۴ تکرار و هر تکرار شامل ۱۶ قطعه جوجه بودند. طول دوره آزمایش ۴۲ روز بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد که در دوره آغازین، اختلاف بین میانگین مصرف خوراک جوجه ها معنی دار بود. بطوریکه تیمار ۰.۸۷ کمترین و تیمار ۰.۷۸، بالاترین مصرف خوراک را نشان دادند. ولی در دوره های رشد، پایانی و کل دوره پرورشی اختلاف معنی داری دیده نشد. از نظر صفت افزایش وزن در دوره های آغازین و رشد، اختلاف بین میانگین افزایش وزن جوجه ها معنی دار گردید. به ترتیب تیمارهای ۰.۷۸ و ۰.۸۴ دارای بیشترین و تیمارهای ۰.۷۵ و ۰.۸۷ دارای کمترین افزایش وزن در این دوره ها بودند. ولی دردوره پایانی و کل دوره اختلاف معنی داری دیده نشد. صفت ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای مختلف در هیچ یک از دوره ها تفاوت معنی داری نشان نداد. همچنین درانتهای دوره آغازین (۱۰ روزگی)، نسبت سنگدان به وزن بدن، تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان داد. ضمنا میزان درصد خاکستر استخوان ران جوجه های تغذیه شده با نسبت والین به لیزین قابل هضم ۰.۸۷ در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی داری بالاتر بود. همچنین درانتهای دوره (۴۲ روزگی)، برای درصد نسبی سنگدان و قلب تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده شد. درصد نسبی هیچکدام از صفات پانکراس، کبد، چربی احشایی و بازده ران و سینه درانتهای آزمایش، معنی دار نشد. لذا به نظر میرسد که تیمار والین: لیزین=۰.۸۱، در عملکرد (افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی) مقادیر بهتر، تیمار والین: لیزین=۰.۸۷ در صفات لاشه مقادیر بالاتر و در مجموع تیمار والین: لیزین=۰.۸۴، بهترین عملکرد را نشان داده اند.

کلید واژه: اسیدآمینه والین، عملکرد، صفات لاشه، جوجه های گوشتی