مقاله تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی :

مقاله تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۹ در مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل از صفحه ۵۱ تا ۵۸ منتشر شده است.
نام: تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله اینترلوکین
مقاله یک بتا اینترلوکین
مقاله -۶
مقاله عملکرد جسمانی
مقاله ضدالتهابی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: تمرینات متوسط عملکرد ایمنی را توسعه داده و تمرینات طولانی مدت یا شدید عملکرد ایمنی را تضعیف می کنند. بعضی از ورزشکاران بار تمرینی خود را به مدت ۶ تا ۲۱ روز قبل از مسابقه کاهش می دهند. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر طول دوره ۷ و ۲۱ روزه تیپر بر غلظت برخی از شاخص های ایمنولوژیک پلاسمایی و زمان عملکرد مردان دونده استقامتی انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی که روش اجرای آن میدانی است بر روی ۲۲ مرد دونده تمرین کرده، با میانگین سن ۶/۲±۵/۲۴ سال، انجام شد. پیش از شروع برنامه تمرینی، آزمودنیها به صورت تصادفی و بطور مساوی به دو گروه کنترل و تیپر تقسیم شدند. یک و سه روز قبل از شروع تمرینات، در پایان هفته چهارم، هشتم، نهم و یازدهم پس از تمرینات، بلافاصله پس از اجرای آزمون ۱۰ کیلومتر تردمیل، خون گیری به عمل آمد. غلظت اینترلوکین -یک بتا و اینترلوکین -۶ پلاسمایی به روش ELISA اندازه گیری و گروهها با هم مقایسه شدند.
یافته ها: با مقایسه میانگین های مقادیر IL-1b و IL-6 پلاسمایی و زمان عملکرد گروه کنترل و گروه تیپر، پس از انجام یازده هفته تمرین، مقادیر IL-1b و IL-6 و زمان عملکرد گروه تیپر نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری داشت (p<0.001، p<0.001 و p<0.001).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد کاهش سه هفته ای حجم تمرینات استقامتی گروه تیپر در مقایسه با گروه کنترل، بدون آنکه تاثیر معکوسی بر عملکرد ورزشی داشته باشد، می تواند مقادیر IL-1b و IL-6 پلاسمایی را کاهش دهد که احتمالا به علت کاهش آسیب میوسیتهای عضلانی در بدن ورزشکاران است. بنابراین مربیان می توانند با رعایت احتیاط و با بکارگیری دوره های دو تا سه هفته ای تیپر، عملکرد ورزشی را توسعه دهند.