تاثیر برهمکنش تمرینات استقامتی تداومی و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپیدی و دستگاه ضد اکسایشی مغز موش های نر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر برهمکنش تمرینات استقامتی تداومی و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپیدی و دستگاه ضد اکسایشی مغز موش های نر دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر برهمکنش تمرینات استقامتی تداومی و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپیدی و دستگاه ضد اکسایشی مغز موش های نر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر برهمکنش تمرینات استقامتی تداومی و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپیدی و دستگاه ضد اکسایشی مغز موش های نر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر برهمکنش تمرینات استقامتی تداومی و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپیدی و دستگاه ضد اکسایشی مغز موش های نر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی ورزشی (پژوهش در علوم ورزشی)

تعداد صفحات :۱۶

هدف این پژوهش، بررسی اثر تعاملی هشت هفته تمرین استقامتی تداومی با شدت متوسط و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپید و دستگاه ضد اکسایشی هیپوکامپ پشتی موش های نر بود. بدین منظور ۴۲ سر موش ویستار بر وزن ۲۰۰±۴۰ گرم، به طور تصادفی در چهار گروه شم (حلال هموسیستئین)، پایه (هموسیستئین)، کنترل (هشت هفته) و تمرین استقامتی تداومی تقسیم شدند. بعد از تعیین دوز موثر هموسیستئین، ۰.۸۶ میکروگرم از آن توسط سرنگ هامیلتون از طریق کانول تعبیه شده در هیپوکامپ پشتی مغز به صورت دوطرفه به موش های گروه های پایه، کنترل و تمرینی تزریق شد. پروتکل مورد استفاده، دویدن روی نوار گردان ویژه جوندگان به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته، با سرعت ۱۸ متر بر دقیقه و مدت ۶۰ دقیقه بود. شاخص های مورد نظر شامل مالون دی آلدئید (MDA) سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) در ناحیه هیپوکامپ بودند. تزریق هموسیستئین در ابتدای پژوهش، فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز (P=0.001) و میزان مالون دی آلدئید هیپوکامپ را به طور معنی داری افزایش داد. (P=0.000) یافته ها نشان دهنده تغییرات معنی دار هر دو شاخص در گروه تمرین استقامتی بود؛ به عبارت دیگر، ورزش فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز را افزایش و سطوح مالون دی آلدئید هیپوکامپ را کاهش داد .(P=0.020, SOD; P=0.000 MDA) نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که به دنبال اجرای هشت هفته تمرینات تداومی آثار تخریبی القائی توسط هموسیستئین در هیپوکامپ موش ها کاهش یافته است که به وسیله کاهش سطوح MDA و افزایش سطوح SOD مشخص شد؛ از این رو می توان این برنامه را شیوه درمانی موثر غیر داروئی ای برای افرادی مطرح کرد که دارای سطوح بالای هموسیستئین می باشند.

کلید واژه: تمرین استقامتی تداومی، استرس اکسایشی، هموسیستئین، هیپوکامپ پشتی