قابلیت روش شماره منحنی در برآورد رواناب در کشتزارهای دیم در ناحیه ای نیمه خشک در شمال غربی ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 قابلیت روش شماره منحنی در برآورد رواناب در کشتزارهای دیم در ناحیه ای نیمه خشک در شمال غربی ایران دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد قابلیت روش شماره منحنی در برآورد رواناب در کشتزارهای دیم در ناحیه ای نیمه خشک در شمال غربی ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی قابلیت روش شماره منحنی در برآورد رواناب در کشتزارهای دیم در ناحیه ای نیمه خشک در شمال غربی ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن قابلیت روش شماره منحنی در برآورد رواناب در کشتزارهای دیم در ناحیه ای نیمه خشک در شمال غربی ایران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم و مهندسی آبخیزداری ایران

تعداد صفحات :۱۶

روش شماره منحنی رواناب (SCS-CN) به عنوان روشی تجربی به طور وسیعی برای برآورد رواناب مستقیم برای یک رخداد باران در حوزه های آبخیز کوچک کشاورزی استفاده می شود. در این روش مقدار نگهداشت اولیه (Ia) به حداکثر توانمندی نگهداشت (S) که به عنوان ثابت نسبت نگهداشت اولیه (l=Ia/S) بیان می شود، برابر ۰.۲ است. این ثابت (۰.۲)، فرضی غیرقابل اطمینان و نیازمند تصحیح است. این پژوهش به منظور ارزیابی توانایی روش شماره منحنی در برآورد رواناب و تعیین نسبت نگهداشت اولیه بر اساس تجزیه رخدادهای باران – رواناب انجام گرفت. داده های باران از ایستگاه باران نگاری و داده های رواناب از اندازه گیری رواناب در ۳۶ دیمزار در شهرستان هشترود در شمال غربی ایران طی دوره دو ساله از ۱۳۸۴-۱۳۸۶ به دست آمد. تجزیه ۴۱ رخداد باران – رواناب نشان داد که تولید رواناب رابطه خطی معنی دار با ارتفاع بارندگی (R2=0.68، P<0.001) دارد. از ۴۱ رخداد بارندگی، تنها ۱۳ رخداد دارای ارتفاع بارندگی (P) بزرگتر از نگهداشت اولیه (Ia=0.2 S) بودند و در نتیجه بر اساس روش شماره منحنی، توان تولید رواناب داشتند. میانگین مقدار رواناب مشاهده ای در منطقه در ۴۱ رخداد ۲.۹۸۸ برابر بزرگتر از مقدار برآوردی بود. همبستگی بین مقدار رواناب برآوردی و اندازه گیری شده پایین (R2=0.21) بود. ضریب کارآیی مدل SCS-CN،(E) در ۳۶ زمین پایین و به طور میانگین -۸.۰۳۲ بود. به طور کلی نتایج نشان می داد که روش SCS-CN به دلیل در نظر گرفتن نسبت نگهداشت اولیه بالا (l=0.2) دارای دقت پایینی در برآورد رواناب در رخدادهای باران در منطقه است. تجزیه داده ها نشان داد که نسبت نگهداشت اولیه برابر با ۰.۰۲، برآورد رواناب در منطقه را می تواند تصحیح کند. با اعمال این ثابت (l=0.02) همبستگی بین رواناب برآوردی و مشاهده ای افزایش (R2=0.53) و ضریب کارآیی مدل بهبود یافت (E=-0.194).

کلید واژه: برآورد رواناب، روش شماره منحنی، نسبت نگهداشت اولیه و هشترود