اثر پتاسیم در کاهش تنش خشکی در گندم در منطقه داراب فارس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر پتاسیم در کاهش تنش خشکی در گندم در منطقه داراب فارس دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر پتاسیم در کاهش تنش خشکی در گندم در منطقه داراب فارس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر پتاسیم در کاهش تنش خشکی در گندم در منطقه داراب فارس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر پتاسیم در کاهش تنش خشکی در گندم در منطقه داراب فارس :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم خاک و آب

تعداد صفحات :۱۲

با توجه به این که وقوع پدیده خشکی در بسیاری از سالها، یکی از عوامل محدود کننده تولید در مناطق کم آب به شمار می رود، ارائه راهکارهای مناسب به زراعی در مقابله با خشکی حائز اهمیت می باشد. بدین منظور بررسی تاثیر مصرف سولفات پتاسیم در مقاومت به خشکی گندم رقم چمران (Triticum aestivum L.) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به صورت کرتهای خرد شده در سه تکرار در سه سال زراعی (۸۰-۱۳۷۷) در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی داراب اجراء گردید. فاکتور اصلی شامل چهار سطح آبیاری: ادامه آبیاری تا رسیدگی فیزیولوژیکی (به عنوان شاهد)، ۲۰% کاهش آب مصرفی نسبت به شاهد (به عنوان تنش خشکی ملایم)، ۴۰% کاهش آب مصرفی نسبت به شاهد (به عنوان تنش خشکی متوسط) و ۶۰% کاهش آب مصرفی نسبت به شاهد (به عنوان تنش خشکی شدید) و فاکتور فرعی شامل سه سطح صفر، ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلو گرم کود پتاسیم در هکتار از منبع سولفات پتاسیم بود. نتایج سه سال تحقیق نشان داد که در محیطهای مواجه با تنش خشکی عملکرد کاهش می یابد، در حالیکه عملکرد در تیمار شاهد ۵۸۲۱ کیلوگرم در هکتار بود، در تنشهای ملایم، متوسط و شدید عملکرد به ترتیب به ۵۴۰۴، ۳۹۲۷ و ۱۹۶۷ کیلوگرم در هکتار کاهش یافت ولی با مصرف سولفات پتاسیم از میزان افت عملکرد گندم در محیطهای با تنش خشکی به طور معنی داری کاسته شد. به عبارت دیگر در حضور سولفات پتاسیم از کاهش بیشتر عملکرد حتی در تنشهای خشکی شدید نیز تا حدی تخفیف یافت. همچنین نتایج نشان داد میزان کاهش عملکرد دانه با کاهش۲۰% آب مصرفی نسبت به شاهد چندان قابل توجه نبود، در حالی که با افزایش شدت خشکی از ۲۰% به ۴۰% و ۶۰% عملکرد دانه به شدت کاهش یافت. مصرف ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلوگرم پتاسیم در هکتار از منبع سولفات پتاسیم به طور معنی داری عملکرد دانه را نسبت به شاهد به ترتیب ۹.۵ و ۱۶.۳ درصد افزایش داد. افزایش عملکرد دانه در اثر مصرف پتاسیم در واقع نتیجه افزایش اجزای عملکرد دانه (وزن هزار دانه، تعداد سنبله در واحد سطح و تعداد دانه در سنبله) بود. در مجموع چنین نتیجه گیری گردید که با مصرف ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم میزان مقاومت به خشکی و عملکرد دانه در محیط های کم آب افزایش یافته و تاثیر منفی کمبود رطوبت در افت عملکرد دانه را تا حدی تعدیل نمود. بنابراین مصرف پتاسیم در محیط هایی با سطوح مختلفی از تنش خشکی می تواند به عنوان راهکار عملی به زراعی برای کاهش خسارات ناشی از خشکی و جلوگیری از کاهش عملکرد گندم مد نظر باشد.

کلید واژه: تنش خشکی، نیاز آبی، سولفات پتاسیم، گندم