حساسیت الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید در تشخیص افتراقی بیماری موتونورون از اسپوندیلوز سرویکال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 حساسیت الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید در تشخیص افتراقی بیماری موتونورون از اسپوندیلوز سرویکال دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد حساسیت الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید در تشخیص افتراقی بیماری موتونورون از اسپوندیلوز سرویکال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی حساسیت الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید در تشخیص افتراقی بیماری موتونورون از اسپوندیلوز سرویکال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن حساسیت الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید در تشخیص افتراقی بیماری موتونورون از اسپوندیلوز سرویکال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران)

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: تشخیص افتراقی بیماری موتونورون تیپ ALS از بیماری تنگی کانال نخاع گردنی (CSM) نه تنها به دلیل تظاهرات بالینی مشابه، بلکه به دلیل آنکه بیماری CSM قابل درمان می باشد ولی ALS درمانی ندارد، حائز اهمیت است. با توجه به اینکه در کشور ما از الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید برای تشخیص افتراقی این دو بیماری استفاده می شود، این مطالعه به ارزیابی اعتبار تشخیص افتراقی این تست برای این دو بیماری پرداخته است.روش کار: شرکت کنندگان در این مطالعه هم گروهی گذشته نگر، ۳۴ بیمار مشکوک به ALS و CSM مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم تهران طی سال های ۱۳۸۷-۱۳۸۵ هستند. اطلاعات مربوط به یافته های بالینی، الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید و تصویربرداری مغناطیسی آنان یکبار در ابتدای ورود به بیمارستان و بار دیگر مجددا بعد از پیگیری دو ساله در پرسشنامه ثبت شد. استاندارد طلایی تشخیص بیماری، پیگیری بالینی به مدت دو سال در نظر گرفته شد. برای محاسبه حساسیت تست از جداول ۲ در ۲ استفاده گردید.یافته ها: در ابتدای مطالعه نتیجه آزمایش الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید برای ۱۰ نفر از ۳۴ بیمار مشکوک به ALS و CSM دال بر وجود درگیری این عضله بود که در تمامی آنها بعد از پیگیری ۲ ساله تشخیص قطعی ALS داده شد. حساسیت آزمایش الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید در این مطالعه با فاصله اطمینان ۹۵ درصد برابر با ۷۱.۴ درصد (۴۱.۹ درصد تا ۹۱.۶ درصد) می باشد.نتیجه گیری: اگر چه آزمایش الکترومیوگرافی عضله استرنوکلئیدوماستوئید به عنوان تست تشخیصی مکمل برای شناخت ALS مفید است ولی استفاده از آن به عنوان یک ابزار برای “Ruling in” نیازمند انجام مطالعات تشخیصی با حجم نمونه بیشتری است.

کلید واژه: الکترومیوگرافی، استرنوکلئیدوماستوئید، بیماری موتونورون، بیماری تنگی کانال نخاع گردنی، حساسیت