تعیین بهترین مدل پرایمینگ بذر برای بهبود جوانه زنی و بنیه گیاهچه گندمیان پایا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تعیین بهترین مدل پرایمینگ بذر برای بهبود جوانه زنی و بنیه گیاهچه گندمیان پایا دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تعیین بهترین مدل پرایمینگ بذر برای بهبود جوانه زنی و بنیه گیاهچه گندمیان پایا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تعیین بهترین مدل پرایمینگ بذر برای بهبود جوانه زنی و بنیه گیاهچه گندمیان پایا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تعیین بهترین مدل پرایمینگ بذر برای بهبود جوانه زنی و بنیه گیاهچه گندمیان پایا :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تنش های محیطی در علوم زراعی

تعداد صفحات :۱۳

در اصلاح و احیا مراتع توجه به مرحله جوانه زنی و استقرار گراس های پایا که حساس به تنشهای محیطی می باشد ضروری به نظر می رسد. بدین منظور تکنیک پرایمینگ بذر جهت بهبود سرعت جوانه زنی و بنیه گیاهچه پنج گراس چند ساله فصل سرد مرتعی شامل Bromus confinis، Elymus elongatum، Agropyron pectiniform ،Festuca ovina وFestuca arundinaceae با استفاده از ماده اسمتیک پلی اتیلن گلایکول (PEG 8000) در غلظتهای ۰، ۰.۵، ۱، ۱.۵، ۲ و ۲.۵ مگاپاسکال (MP) برای دوره های نگهداری صفر، ۲، ۴، ۶ و ۸ روز (D) مورد ارزیابی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در ۴ تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت بین تمامی عوامل مورد مطالعه و اثرات متقابل آنها برای سرعت جوانه زنی و اجزا گیاهچه بسیار معنی دار بود .(P<0.01) تاثیر پرایمینگ بذر بر افزایش سرعت جوانه زنی نسبت به شاهد (بذر پرایم نشده) مثبت بود و به طور خاص برای گونه های B. confinis،و E. elongatum A. pectiniforme (2 روز نگهداری و ۲ مگاپاسکال) به ترتیب ۱۲۷.۹، ۷۷.۸ و ۶۶.۵ درصد افزایش و برای گونه F. arundinaceae (6 روز و ۱.۵ مگاپاسکال) ۹۶.۵% افزایش را سبب شد و کمترین تاثیر در گونه F. ovina ( 4روز و ۲.۵ مگاپاسکال) با ۱۵% افزایش نسبت به شاهد مشاهده شد. روابط رگرسیونی نشان داد که با افزایش غلظت PEG وزن خشک ریشه چه و ساقه چه برای تمامی گونه ها به جز F. arundinaceae و F. ovina کاهش یافت. همچنین بیشترین کاهش وزن خشک ریشه چه و ساقه چه را دو گونه دانه درشتB. confines و E. elongatum با افزایش دوره نگهداری بذر (بیشتر از دو روز) و کاهش غلظت PEG نشان دادند. به طورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش غلظت PEG تا حدود ۲ و ۲.۵ مگاپاسکال و کاهش مدت نگهداری بذر تا ۲ روز می تواند در موفقیت تکنیک پرایمینگ بذر گراس ها نقش موثرتری ایفا کند و شاید گونه های دانه ریز پاسخ بهتری به پرایمینگ بذر جهت بهبود جوانه زنی و استقرار نسبت به دانه درشت نشان دهند.

کلید واژه: جوانه زنی و استقرار، گراس فصل سرد، پلی اتیلن گلایکول ۸۰۰۰PEG، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه