مقایسه تاثیر متیل فنیدیت و بوپروپیون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کم توجهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تاثیر متیل فنیدیت و بوپروپیون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کم توجهی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تاثیر متیل فنیدیت و بوپروپیون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کم توجهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تاثیر متیل فنیدیت و بوپروپیون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کم توجهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تاثیر متیل فنیدیت و بوپروپیون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کم توجهی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (اسرار)

تعداد صفحات :۱۳

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی، کم توجهی (ADHD) جزو شایع ترین اختلالات روان پزشکی کودکان و نوجوانان می باشد. متیل فنیدیت شایع ترین داروی مورد استفاده در این اختلال است. با توجه به عوارض داروهای محرک و احتمال سوء مصرف آنها، اثر بوپروپیون در درمان این اختلال در بزرگسالان تایید شده است؛ ولی تاثیر آن در کودکان چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف مطالعه حاضر بررسی میزان تاثیر بوپروپیون در مقایسه با متیل فنیدیت در اختلال بیش فعالی، کم توجهی کودکان و بررسی عوارض جانبی این داروست.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سر کور و تصادفی انجام شد. از مراجعین به کلینیک روان پزشکی کودک و نوجوان بیمارستان ابن سینا ۴۰ کودک مبتلا به ADHD به صورت پذیرش متوالی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه درمان با بوپروپیون و میتل فنیدیت قرار گرفتند. ارزیابی با پرسشنامه (ADHD-RS) معلم و والد، قبل از شروع درمان در هفته ۴ و هفته ۸ پس از شروع درمان انجام شد. عوارض جانبی در هفته ۴ و ۸ بررسی شد.یافته ها: از نظر والد، معلم و بالینگر دوره درمان در مورد هر دو دارو متیل فنیدیت و بوپروپیون به نحو معناداری در کاهش نشانه های کودکان موثر بوده است ( .(P<0.001پاسخ درمانی از نظر والد در گروه متیل فنیدیت در پایان هفته هشتم به صورت معناداری بهتر از بوپروپیون بوده است (.(P=0.014 از نظر معلم درمان با متیل فنیدیت بهتر بوده ولی تفاوت معناداری با بوپروپیون نداشت (P=0.092). مقیاس ارزیابی کلی کودکان نیز تفاوت معنی داری را در دو گروه از نظر پاسخ به درمان نشان نداده است (P=0.283). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش بوپروپیون در کاهش نشانه های اختلال موثر بوده است؛ ولی اثر آن بنابر گزارش والد کم تر از متیل فنیدیت بوده است.

کلید واژه: اختلال بیش فعالی کم توجهی، کودکان، متیل فنیدیت، بوپروپیون