تنوع ژنتیکی جمعیت های وحشی ایرانی یونجه Medicago sativa بر اساس پروتئین های کل و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تنوع ژنتیکی جمعیت های وحشی ایرانی یونجه Medicago sativa بر اساس پروتئین های کل و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تنوع ژنتیکی جمعیت های وحشی ایرانی یونجه Medicago sativa بر اساس پروتئین های کل و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تنوع ژنتیکی جمعیت های وحشی ایرانی یونجه Medicago sativa بر اساس پروتئین های کل و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تنوع ژنتیکی جمعیت های وحشی ایرانی یونجه Medicago sativa بر اساس پروتئین های کل و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله به نژادی نهال و بذر (نهال و بذر)

تعداد صفحات :۲۴

برای بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های وحشی ایرانی یونجه (.Medicago sativa L) و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی، الگوی پروتئینی ۲۱۰ ژنوتیپ از ۲۱ جمعیت بذری یونجه موجود در بانک ژن منابع طبیعی بررسی شد. کلیه مراحل تحقیق در سال ۱۳۸۹ در گلخانه تحقیقاتی و آزمایشگاه ارزیابی ملکولی بانک ژن موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع انجام شد. بر اساس نتایج SDS-PAGE، ۴۴ باند قابل تکثیر، پپتید پروتئینی، برای مطالعه تنوع ژنتیکی ثبت شد. الگوی پروتئین های کل جمعیت های مورد بررسی تنوع درون و بین جمعیتی بالایی نشان دادند ولی تمایز مشخصی بر اساس منشاء و رویشگاه آن ها مشاهده نشد. همبستگی بین ماتریس های فاصله های ژنتیکی و جغرافیایی نیز به وسیله آزمون مانتل به اثبات نرسید (P=0.10 و R=0.0281). برای بررسی رابطه بین عوامل ژنتیکی و اکولوژیکی و محیطی که شامل میانگین کل و ماهانه بارندگ (میلی متر)، میانگین بیشینه و کمینه دما (درجه سانتی گراد) و ارتفاع از سطح دریا (متر) بود از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش ارتفاع از سطح دریا با کاهش تعداد باندها و تعداد باندهای با فراوانی مساوی یا بیشتر ۵%، همراه بود. از آن جایی که ایران مرکز تنوع گونه یونجه است، چنین تنوع بالایی در ویژگی های مختلف این گیاه دور از انتظار نیست، بنابراین در برنامه های به نژادی یونجه می بایست تنوع ژنتیکی ارقام یونجه به وسیله استفاده از والدین مختلف افزایش یابد. افزایش اساس ژنتیکی برای اصلاح یونجه می تواند به وسیله کاربرد سیستماتیکی ژرم پلاسم که الگو پروتئینی متفاوتی داشته و ویژگی های کمی بهتری دارند حاصل شود.

کلید واژه: تنوع ژنتیکی، پروتئین های کل، عوامل اکولوژیکی، Medicago sativa