بررسی اثر ضددردی کورکومین، ماده موثر زردچوبه، در موش صحرایی دیابتی و ارزیابی نقش پراکسیداسیون لیپیدی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر ضددردی کورکومین، ماده موثر زردچوبه، در موش صحرایی دیابتی و ارزیابی نقش پراکسیداسیون لیپیدی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر ضددردی کورکومین، ماده موثر زردچوبه، در موش صحرایی دیابتی و ارزیابی نقش پراکسیداسیون لیپیدی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر ضددردی کورکومین، ماده موثر زردچوبه، در موش صحرایی دیابتی و ارزیابی نقش پراکسیداسیون لیپیدی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر ضددردی کورکومین، ماده موثر زردچوبه، در موش صحرایی دیابتی و ارزیابی نقش پراکسیداسیون لیپیدی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم پزشکی مدرس، آسیب شناسی زیستی (علوم پزشکی مدرس)

تعداد صفحات :۱۳

هدف: در این مطالعه اثر ضد دردی کورکومین در موش های صحرایی دیابتی در دو آزمون فرمالین و غوطه ور کردن دم در آب داغ بررسی شد.مواد و روش ها: موش های صحرایی به شش گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با کورکومین، دیابتی، دیابتی دریافت کننده سدیم سالیسیلات، و دو گروه دیابتی تحت تیمار با کورکومین (۱۰ و ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. کورکومین ۷ روز پس از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت ۵ هفته تجویز شد.نتایج: تیمار با کورکومین در دوز بالا موجب کاهش معنی دار در نمرات درد موش های دیابتی در مقایسه با گروه دیابتی در دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین شد (P<0.05). تزریق سدیم سالیسیلات نیز موجب کاهش معنی دار درد در مرحله مزمن آزمون فرمالین شد (P<0.05). به علاوه، در گروه دیابتی یک کاهش معنی دار در مدت زمان تاخیر در بیرون کشیدن دم در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (P<0.01) و تیمار موش های دیابتی با کورکومین در دوز بالا موجب افزایش معنی دار این زمان تاخیر در مقایسه با گروه دیابتی شد (P<0.05). همچنین موش های دیابتی افزایش معنی داری را در سطح سرمی مالون دی آلدئید (P<0.01) نشان دادند و تیمار با کورکومین در دوز بالا میزان مالون دی آلدئید را به صورت معنی دار کاهش داد (P<0.05).نتیجه گیری: تجویز کورکومین موجب کاهش شدت احساس درد در دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین در موش های دیابتی می شود و آستانه درد حرارتی را افزایش می دهد و بخشی از آثار سودمند آن از طریق کاهش پراکسیداسیون لیپیدی اعمال می شود.

کلید واژه: کورکومین، دیابت قندی، درد، پراکسیداسیون لیپیدی