ارتباط بین غلظت های سرمی تومور مارکرهای CEA و CA19-9 با تشخیص، یافته های پاتولوژیک و مرحله بندی سرطان کولورکتال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارتباط بین غلظت های سرمی تومور مارکرهای CEA و CA19-9 با تشخیص، یافته های پاتولوژیک و مرحله بندی سرطان کولورکتال دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارتباط بین غلظت های سرمی تومور مارکرهای CEA و CA19-9 با تشخیص، یافته های پاتولوژیک و مرحله بندی سرطان کولورکتال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارتباط بین غلظت های سرمی تومور مارکرهای CEA و CA19-9 با تشخیص، یافته های پاتولوژیک و مرحله بندی سرطان کولورکتال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارتباط بین غلظت های سرمی تومور مارکرهای CEA و CA19-9 با تشخیص، یافته های پاتولوژیک و مرحله بندی سرطان کولورکتال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

تعداد صفحات :۹

زمینه و اهداف: سرطان کولورکتال جزء سرطان های شایع و کشنده است. تشخیص بیماری در مراحل اولیه بیماری میزان بقاء و کیفیت زندگی بیماران را افزایش می دهد. مطالعات متعددی در مورد جایگاه تومور مارکرها در تشخیص، میزان پیشرفت بیماری و پیش آگهی بیماری انجام گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط بین میزان تومور مارکرهای CEA و CA19-9 با تشخیص و یافته های پاتولوژیک کانسرهای کولورکتال در بیماران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تبریز می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی – مقطعی تعداد ۱۰۰ بیمار که کاندید جراحی بودند انتخاب و پس از تکمیل برخی اطلاعات دموگرافیک بیماران و اطلاعات مربوط به آندوسکوپی و CT اسکن با کسب رضایت از بیماران میزان ۵ سی سی خون جهت اندازه گیری تومور مارکرهای CEA و CA19-9 گرفته شد. تومور مارکرها با استفاده از روش الیزا و کیت های CanAg تحت نظر متخصص علوم آزمایشگاهی اندازه گیری شد. مشخصات پاتولوژیک و مرحله بندی پس از جراحی بیماران توسط متخصص پاتولوژی تعیین گردید.یافته ها: از ۱۰۰ بیمار بررسی شده ۶۹ مورد (۶۹ درصد) مرد و ۳۱ مورد (۳۱ درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران ۵۶.۹۵±۱۵.۱۶ سال (حداقل سن ۲۴ و حداکثر سن ۸۶ سال) بود. شایع ترین علامت رکتوراژی و ملنا (۷۲.۵ درصد بیماران)، شایع ترین محل درگیری رکتوم (۳۹.۴ درصد) و سیگموئید (۲۵.۵ درصد)، شایع ترین شکل تومور پولیپوئید (۲۹.۵ درصد) می باشد. از نظر مرحله بیماری ۲ مورد مرحله صفر، ۲۸ مورد مرحله I، ۱۵ مورد مرحله IIA، ۷ مورد IIIA، ۱۹ مورد IIIB، ۱۷ مورد IIIC، ۴ مورد مرحله IV و در ۸ مورد مرحله بیماری نامعلوم بوده است. میانگین CEA بیماران ۱۸.۹±۱۰۱.۶۳ میکرو گرم در میلی لیتر (حداقل صفر و حداکثر ۱۰۰۰) و میانگین ۵۳.۸۳±۵۵.۳۹ CA19-9واحد در میلی لیتر (حداقل ۰.۳ و حداکثر ۴۹۳) می باشد. میزان CEA در ۳۶% بیماران و CA19-9 در ۳۵ درصد بیماران بالای حد نرمال بوده است. ۱۷.۵ درصد بیماران دارای افزایش توام هردو تومور مارکر بودند. افزایش CA19-9 به طور معنی دار آماری با تعداد غدد لنفاوی درگیر ارتباط داشت (P=0.03). افزایش CEA با میزان تهاجم تومور به بافت یعنی T (P=0.05)، تعداد لنف نودهای درگیر یعنی N (P=0.001) و مرحله بیماری (P=0.01) ارتباط معنی دار آماری داشت. افزایش توام هر دو تومور مارکر دارای تفاوت معنی دار آماری با تعداد غدد لنفاوی درگیر بود (P=0.01).نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما همانند نتایج بدست آمده از سایر مطالعات، نشان داد که این دو تومور مارکر فقط می تواند نشان دهنده پیشرفت بیماری بوده و از آنها نمی توان به عنوان عاملی برای تشخیص بیماری در مراحل اولیه بیماری استفاده کرد.

کلید واژه: سرطان کولورکتال، مرحله بیماری، CEA ،CA19-9