بررسی بیان مارکرهای سیکلو اکسیژناز II و p-53 و ارتباط آن ها با بقا ۵ ساله در بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی بیان مارکرهای سیکلو اکسیژناز II و p-53 و ارتباط آن ها با بقا ۵ ساله در بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی بیان مارکرهای سیکلو اکسیژناز II و p-53 و ارتباط آن ها با بقا ۵ ساله در بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی بیان مارکرهای سیکلو اکسیژناز II و p-53 و ارتباط آن ها با بقا ۵ ساله در بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی بیان مارکرهای سیکلو اکسیژناز II و p-53 و ارتباط آن ها با بقا ۵ ساله در بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان

تعداد صفحات :۶

مقدمه و هدف: لنفوم هوچکین حدودا یک درصد همه کانسرها را شامل می شود. سیکلواکسیژناز (COX2) 2آنزیم سیتوپلاسمی است. انکوژن ها و فاکتور رشد باعث بیان بیش از حد COX2 می شوند.مهار کننده آپوپتوز است. COX2 جهش در ژن سرکوب کننده تومور p53 شایعترین تغییر ژنتیکی در بین تومورهای انسانی است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی COX2 و p53 و مقایسه بیان آن در بین انواع مختلف زیرگروههای لنفوم هوچکین و بررسی بقا ۵ ساله انجام شده است.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی ۶۲ مورد لنفوم هوچکین از انواع مختلف نمونه های سنجش آسیب شناسی بیمارستانهای همدان قبل از سال ۱۳۸۴ مورد بررسی قرار گرفتند، در مورد هر نمونه سن، جنس و زیر گروه تومور ثبت شد. بیان p53 و COX2 به روش ایمونوهیستیوشیمی ارزیابی گردید و شدت درجه بیان در موارد مثبت بررسی شد.نتایج: میانگین سنی بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین ۱۶±۴۱ سال بود. ۷۹% بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین برای p53 ایمونوراکتیو بودند. در این مطالعه میانگین سنی افرادیکه فوت کرده اند بیشتر از میانگین سنی افرادیست که زنده بوده اند که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بوده است. سیکلواکسیژناز ۲ در ۲۴% افراد مبتلا به لنفوم هوچکین کلاسیک ایمونوراکتیو بوده است.نتیجه نهایی: با توجه به بیان p53 و COX2 در انواع مختلف لنفوم هوچکین و عدم تفاوت معنی دار در بیان مارکرp53 و COX2 بین انواع مختلف آن، چنین برداشت می شود که نقش مهمی در پیش آگهی لنفوم هوچکین ندارند.

کلید واژه: بیماری هوچکین، ژن p53، سیکلواکسیژناز