اثرات درمانی فشارنده متناوب تقویت شده خارجی (EECP) در آنژین قلبی مقاوم به درمان در بیماران نامناسب برای اقدامات تهاجمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثرات درمانی فشارنده متناوب تقویت شده خارجی (EECP) در آنژین قلبی مقاوم به درمان در بیماران نامناسب برای اقدامات تهاجمی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثرات درمانی فشارنده متناوب تقویت شده خارجی (EECP) در آنژین قلبی مقاوم به درمان در بیماران نامناسب برای اقدامات تهاجمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثرات درمانی فشارنده متناوب تقویت شده خارجی (EECP) در آنژین قلبی مقاوم به درمان در بیماران نامناسب برای اقدامات تهاجمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثرات درمانی فشارنده متناوب تقویت شده خارجی (EECP) در آنژین قلبی مقاوم به درمان در بیماران نامناسب برای اقدامات تهاجمی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

تعداد صفحات :۱۰

پیش زمینه و هدف: دستگاه فشارنده متناوب خارجی (EECP) به عنوان یک درمان غیرتهاجمی در موارد آنژین های قلبی مورد استفاده قرار می گیرد. در بیماران مبتلا به آنژین مقاوم به درمان که به علت آناتومی خاص کرونری، قابل CABG یا PCI نیستند و نیز علی رغم حداکثر درمان دارویی ضد ایسکمی کماکان علامت دار هستند، از درمان های دیگر از جمله EECP استفاده می شود. دستگاه مربوطه به صورت کلی از سه جفت کاف و دستگاه مونیتورینگ تشکیل می شود. طرز کار آن به این صورت است که کاف ها به اندام تحتانی وصل می شوند و در طی دیاستول به ترتیب از دیستال به پروگزیمال منقبض شده، بر عروق اندام تحتانی فشار می آورند. هدف از این مطالعه یافتن اثرات EECP در آنژین قلبی مقاوم به درمان در بیماران نامناسب برای اقدامات تهاجمی بود.مواد و روش کار: در یک مطالعه مداخله ای، ۵۰ بیمار (۳۴ مرد و ۱۶ زن) که تحت درمان با EECP بودند، برای یک سال تحت بررسی قرار گرفتند. شدت آنژین بر حسب (CCS) برای هر بیمار تخمین زده شد و اثرات درمانی EECP بر روی علایم بالینی بر مبنای CCS، میزان مصرف داروها، پارامترهای اکوکاردیوگرافی، اسکن پرفیوژن و تست ورزش در دوره های یک ماهه و یک ساله مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج بدست آمده از پرسش نامه کیفیت زندگی (SF36) قبل از درمان، یک ماه و یک سال بعد از شروع درمان دارای اختلاف معنی دار بودند (۰.۰۱۴=p و p<0.001 و ۰.۰۱۰= p). اختلاف معنی داری بین EF قبل، یک ماه و یک سال بعد از درمان با EECP وجود داشت (۰.۰۳۸=p و ۰.۰۱۶=p). اختلاف بین شدت آنژین بر حسب CCS قبل از درمان با EECP و یک ماه و یک سال بعد از شروع درمان معنی دار بود (p<0.001 و p<0.001). اختلاف بین شدت ایسکمی در اسکن پرفیوژن میوکارد قبل و یک ماه بعد از شروع درمان نیز معنی دار بود (p=0.044). قطر پایان دیاستولی بطن چپ نیز یک ماه بعد از درمان به طور معنی داری کاهش یافته بود (p=0.031). قطر پایان سیستولی بطن چپ، یک ماه و یک سال بعد از درمان به طور معنی داری کاهش یافته بود (p=0.029 و ۰.۰۳۲=p). مدت زمان تست ورزش یک ماه بعد از شروع درمان نسبت به قبل از شروع درمان، به طور معنی داری افزایش یافته بود (p=0.001). میزان استفاده از نیترات ها و سایر داروها قبل و بعد درمان تفاوت معنی دار آماری از نظر کاهش دوزاژ نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که EECP یک روش مفید، موثر و در عین حال بی خطر برای بیماران مبتلا به آنژین های قلبی شدید و مقاوم به درمان دارویی که اقدامات تهاجمی مثل PCI و CABG مناسب نیستند، می باشد.

کلید واژه: دستگاه فشارنده متناوب خارجی، آنژین مقاوم به درمان، بیماری عروق کرونری