مقاله ردیابی ویروس خاکزاد چغندر قند در مزارع استان خراسان رضوی با استفاده از آزمون های سرولوزیکی و RT-PCR

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ردیابی ویروس خاکزاد چغندر قند در مزارع استان خراسان رضوی با استفاده از آزمون های سرولوزیکی و RT-PCR دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ردیابی ویروس خاکزاد چغندر قند در مزارع استان خراسان رضوی با استفاده از آزمون های سرولوزیکی و RT-PCR  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ردیابی ویروس خاکزاد چغندر قند در مزارع استان خراسان رضوی با استفاده از آزمون های سرولوزیکی و RT-PCR،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ردیابی ویروس خاکزاد چغندر قند در مزارع استان خراسان رضوی با استفاده از آزمون های سرولوزیکی و RT-PCR :

مقاله ردیابی ویروس خاکزاد چغندر قند در مزارع استان خراسان رضوی با استفاده از آزمون های سرولوزیکی و RT-PCR که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۸ در حفاظت گیاهان (علوم و صنایع کشاورزی) از صفحه ۱۴ تا ۱۹ منتشر شده است.
نام: ردیابی ویروس خاکزاد چغندر قند در مزارع استان خراسان رضوی با استفاده از آزمون های سرولوزیکی و RT-PCR
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ویروس خاکزاد چغندرقند (BSBV)
مقاله پوموویروس
مقاله آزمون تاس – الیزا
مقاله واکنش زنجیره ای پلی مراز

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
ویروس خاکزاد چغندرقند (BSBV)، یکی از اعضای جنس پوموویروس بوده و دارای ذرات میله ای شکل و سه قطعه آر. ان. ا ی تک رشته ای مثبت می باشد. این ویروس از نظر مورفولوژی بسیار شبیه به ویروس عامل بیماری رایزومانیای چغندرقند است و همانند آن بوسیله قارچ خاکزاد پلی میکسا بتا منتقل می شود که سال های متمادی می تواند در خاک پایدار باقی بماند. دامنه میزبانی این ویروس محدود به خانواده سلمه است. به منظور شناسایی و تعیین پراکنش این ویروس در استان خراسان رضوی، در تابستان و پاییز ۱۳۸۴، حدود ۶۰۰ نمونه از مزارع مختلف استان از غده های مشکوک به آلودگی جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل گردید. نمونه های آلوده به ویروس، با استفاده از آزمون تاس – الیزا مشخص شدند. همچنین برای اثبات دقیقتر نتایج، آزمون آر. تی- پی. سی. آر صورت گرفت که در آن استخراج آر. ان. ای ویروس از غده های آلوده، به روش رسوب با PEG6000 انجام شد. سپس بدنبال آن آزمون آر. تی با استفاده از پرایمرهای تصادفی هگزامر جهت سنتز دی. ان. ای مورد استفاده قرار گرفت. واکنش زنجیره ای پلی مراز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ویروس انجام گردید. الکتروفورز محصول پی. سی. آر در ژل آگارز ۵/۱ درصد، قطعه تکثیر شده ۳۹۹ جفت باز مربوط به این ویروس را در نمونه های آلوده نشان داد. وجود این ناحیه تکثیر شده در نمونه های آزمایشی، آلودگی به ویروس مذکور را در مناطق مورد بررسی تایید می کند.