نقش GW0742، آگونیست PPAR?/?، بر آنژیوژنز قلبی در رت های نرمال و دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش GW0742، آگونیست PPAR?/?، بر آنژیوژنز قلبی در رت های نرمال و دیابتی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش GW0742، آگونیست PPAR?/?، بر آنژیوژنز قلبی در رت های نرمال و دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش GW0742، آگونیست PPAR?/?، بر آنژیوژنز قلبی در رت های نرمال و دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش GW0742، آگونیست PPAR?/?، بر آنژیوژنز قلبی در رت های نرمال و دیابتی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم ها (Peroxisome proliferator–activated receptors یا PPAR) گروهی از فاکتورهای نسخه برداری وابسته به لیگاند هستند که در انسان دارای ۳ ایزوفرم شناخته شده /، و می باشند. از آن جایی که PPARs روی عملکرد سیتوکاین ها و فاکتورهای رشد اثر می گذارند، اعتقاد بر این است که PPAR ها ممکن است در مکانیسم های مولکولی تنظیم کننده آنژیوژنز دخالت داشته باشند. هدف ما در این پژوهش، بررسی اثر فعال سازی PPAR/ توسط GW0742 به عنوان آگونیست اختصاصی این ایزوفرم بر روی آنژیوژنز در عضله قلبی رت های شاهد و دیابتی بود.روش ها: ۲۴ رت نر به طور تصادفی به ۴ گروه ۶ تایی تقسیم و تحت درمان قرار گرفتند. جهت ایجاد دیابت از داروی استرپتوزوتوسین استفاده گردید. گروه ۱: شاهدهایی که حلال دارو دریافت کردند، گروه ۲: شاهدهایی که روزانه ۱ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن GW0742 به صورت تزریق زیر جلدی دریافت کردند. گروه ۳: دیابتی هایی که حلال دارو دریافت کردند و گروه ۴: دیابتی هایی که روزانه ۱ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم GW0742 به صورت تزریق زیر جلدی دریافت کردند. پس از ۲۱ روز، عضله قلب حیوانات خارج شد و میزان تراکم مویرگی آن با استفاده از ایمونوهیستوشیمی بررسی گردید.یافته ها: نتایج نشان دادند که میانگین تراکم مویرگی عضله قلبی در حیوانات دیابتی کمتر از حیوانات شاهد بود (P=0.08). تجویز GW0742 باعث افزایش تراکم مویرگی در عضله قلبی حیوانات دیابتی (۲۱۵.۸۲±۱۱.۳ در مقابل ۱۲۱.۷۱±۱۳.۳۲ مویرگ در میلی متر مربع) گردید (P<0.05)، در حالی که تغییری معنی دار در میزان تراکم مویرگی عضله قلبی حیوانات شاهد (۱۵۶.۳±۸.۹۷ در مقابل ۱۵۳.۷۸±۱۱.۰۸ مویرگ در میلی متر مربع) ایجاد نکرد (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که دیابت با کاهش آنژیوژنز در عضله قلبی همراه است و تجویز GW0742 به عنوان آگونیست PPAR/ توانست موجب بهبود آنژیوژنز در عضله قلبی رت های دیابتی گردد، در حالی که در عضله قلبی رت های شاهد این اثر را نداشت.

کلید واژه: دیابت، آنژیوژنز، گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم