دراسه فی المسرح الذهنی و عناصره فی الأدب العربی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 دراسه فی المسرح الذهنی و عناصره فی الأدب العربی دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دراسه فی المسرح الذهنی و عناصره فی الأدب العربی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دراسه فی المسرح الذهنی و عناصره فی الأدب العربی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن دراسه فی المسرح الذهنی و عناصره فی الأدب العربی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : دانشنامه

تعداد صفحات :۲۵

چکیده فارسی:هنر نمایش را می توان بدون تردید در زمره دستاوردهای عظیم فرهنگی بشر در طول تاریخ قلمداد نمود. برخی تاریخ نویسان پیدایش این هنر را در اشکال اولیه آن، به مصریان باستان نسبت می دهند، هر چند که این عقیده در تاریخ مکتوب هنر نمایش جایی ندارد. آنچه بر همگان مسلم است ظهور این هنر برای اولین بار در ادبیات یونان باستان است، زمانی که یونان در قرن ششم قبل از میلاد شاهد دوره ای از شکوفایی و پیشرفت در عرصه های مختلف از جمله ادبیات و هنر بود.دور ماندن از وقایع روزمره جامعه و عقل گرایی و در نتیجه دوری جستن از مسائل عاطفی، از خصوصیات آثار کلاسیک غربی بود. هر چند دو تن از نوابغ مکتب واقع گرایی یعنی، «هنریک ایبسن و جورج برنارد شاو»، با محور قرار دادن عنصر فکر و اندیشه در آثار خود، توانستند موج نو و تاثیر قابل ملاحظه ای را در مقابل جریان احساس گر و فردگرای مکتب رومانتیسم در اروپا بوجود آورند. در نهایت مکتب سمبولیسم، الگویی مناسب برای نویسنده بوده، که می خواهد بدون اشاره مستقیم به جزئیات، وقایع عصر خود را مورد بررسی و انتقاد قرار دهد.بدون تردید نمایشنامه مانند هر اثر روایی دیگر نیازمند عناصری است تا به وسیله آن ها در خارج ذهن عینیت و تحقق یابد. این عناصر را می توان در قصه (حادثه)، شخصیت ها، گفتگو میان آن ها و نزاع یا کشمکش خلاصه نمود. اما عامل آخر که در خلال آن اهداف و اغراض نویسنده مشخص می شود از اهمیت بیشتری در تفهیم نمایشنامه ذهنی برخوردار است. در آثار کلاسیک این نزاع به درون انسان منتقل شده و به صورت نزاع میان وجدان او و عواطفش یا بین عقل او و وظیفه اش ظهور یافته است. در نهایت می توان گفت که توفیق الحکیم، با آثار ذهنی خود توانست نمایش را از ابتذال نجات دهد. ابتذالی که دور ماندن قشر فرهنگی و عدم اعتماد برخی دیگر از اقشار جامعه به این عرصه مهم ادبی را سبب شده بود.

چکیده عربی:تتناول هذه المقاله موضوعا من موضوعات الأدب العربی المعاصر، و هو المسرح الذهنی و تعرف لنا العناصر المسرحیه عامه و اعتمادها علی «الحدث» أو «القصه» التی نعدها العنصر الأول من عناصر العمل المسرحی. و تعرف لنا توفیق الحکیم والعناصر المسرحیه فی مسرحیته الذهنیه کالصراع و الشخصیه و الفکره و الحدث و الحوار.ثم توضح لنا المعالم البارزه فی المسرح الذهنی و توظیف التراث و بأنه النتاج الثقافی و المادی لشعوب العالم، و وصل إلینا من الماضی البعید أو القریب، و لعب دورا کبیرا فی تطور الأدب عبر التاریخ … و أن توفیق الحکیم حاول أن یغیر ذوق الجمهور و یرتفع بمستواهم الفکری، و قام بنقل المسرح من السطحیه إلی العمق عن طریق الإهتمام بقضایا الإنسان من حیث هو کائن له عقل و شعور، منصرفا عن التبعیه المطلقه للفکر الغربی. و هذا الإتجاه الفکری الذی أبعده عن المسرح إلی حدما جعل بعض النقاد معتقدین بأن مسرحه غیر صالح للتمثیل و هو للقراءه فحسب.

کلید واژه: المسرحیه، المسرح الذهنی، عناصر المسرحیه، توفیق الحکیم، الحوار