مقاله بررسی تاثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به در خودماندگی (اوتیسم)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تاثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به در خودماندگی (اوتیسم) دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تاثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به در خودماندگی (اوتیسم)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تاثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به در خودماندگی (اوتیسم)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تاثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به در خودماندگی (اوتیسم) :

مقاله بررسی تاثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به در خودماندگی (اوتیسم) که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۹ در توانبخشی از صفحه ۶۷ تا ۷۲ منتشر شده است.
نام: بررسی تاثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به در خودماندگی (اوتیسم)
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله در خودماندگی
مقاله تقلید
مقاله نامیدن
مقاله گفتار

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی رابطه تقلید حرکتی غیر گفتاری با توانایی نامیدن و تاثیر تمرینات تقلید حرکتی غیر گفتاری بر افزایش توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به درخودماندگی (اوتیسم) است.
روش بررسی: در مرحله نخست این مطالعه که به روش مقایسه ای صورت پذیرفت، ۲۲ کودک درخودمانده و ۲۲ کودک سالم با نمونه گیری در دسترس انتخاب و توانایی نامیدن و تقلید حرکتی غیر گفتاری آنها مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. در مرحله دوم، مطالعه به صورت تجربی و مداخله ای صورت گرفت. کودکان درخودمانده به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. سپس کودکان گروه آزمایش به مدت ۶۰ روز، روزانه یک ساعت تحت تمرین تقلید غیر گفتاری قرار گرفتند. در این مدت گروه کنترل از آموزشهای معمول قبلی بهره گرفتند. قبل و بعد از مداخله، توانایی نامیدن در دو گروه با استفاده از آزمون نامیدن سنجیده شد. در تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و بررسی ضریب همبستگی بهره گرفته شد.
یافته ها: تفاوت معناداری در توانایی نامیدن کودکان درخودمانده و سالم دیده شدP<0.001))، همچنین یافته ها حاکی است بین توانایی نامیدن و توانایی تقلید کلامی در کودکان درخودمانده همبستگی مثبت وجود دارد P<0.001)، r=0.878)به علاوه، داده ها حاکی از وجود تفاوت معنادار بین توانایی نامیدن دو گروه آزمایشی و کنترل پس از انجام مداخله می باشد P<0.001)).
نتیجه گیری: بین توانایی نامیدن و تقلید حرکتی غیر گفتاری همبستگی مثبت و قوی وجود دارد و انجام تمرینات تقلید حرکتی غیرگفتاری به افزایش توانایی نامیدن در کودکان درخودمانده منجر می گردد.