ارزیابی شدت بیابان زایی منطقه زابل از منظر معیار آب با استفاده از مدل مدالوس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی شدت بیابان زایی منطقه زابل از منظر معیار آب با استفاده از مدل مدالوس دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی شدت بیابان زایی منطقه زابل از منظر معیار آب با استفاده از مدل مدالوس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی شدت بیابان زایی منطقه زابل از منظر معیار آب با استفاده از مدل مدالوس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی شدت بیابان زایی منطقه زابل از منظر معیار آب با استفاده از مدل مدالوس :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش و سازندگی

تعداد صفحات :۱۲

دشت سیستان در جنوب شرق ایران سرزمین بسیار خشک و متاثر از شرایط بیابانی است. در این اراضی پدیده بیابان زایی بستر ناپایداری را برای تمامی فعالیت های اقتصادی – اجتماعی و به ویژه کشاورزی و آبیاری به وجود آورده است. جهت بررسی شدت بیابان زایی منطقه شیب آب و پشت آب دشت سیستان از منظر معیار آب از میان تمامی مدل های های ارزیابی بیابان زایی ارایه شده در جهان، از مدل مدالوس استفاده شده است. از خصوصیات بارز این مدل قابلیت انعطاف و تطابق بالای آن با استفاده از شاخص ها و زیرشاخص های متفاوت با شرایط مختلف منطقه ای خصوصا اقلیم می باشد بدون آن که نیاز به ارایه مدل های جداگانه ای باشد. از تلفیق شاخص ها و زیرشاخص ها به صورت کمی به وسیله میانگین هندسی و سپس طبقه بندی آن نقشه کیفی نهایی شدت بیابان زایی هر معیار به دست می آید. قابل ذکر است که در این تحقیق جهت تعیین شاخص ها و طبقه بندی آنها از دو روش، یعنی مدل مدالوس و مدل تطابق یافته مدالوس با توجه به شرایط ایران استفاده شده است. در منطقه سیستان نیز شاخص ها و زیرشاخص های معیار آب، مناسب با شرایط منطقه انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند که شامل شاخص های اقلیم، عوامل کمی، روش های آبیاری و راندمان آبیاری و همچنین زیرشاخص های جهت باد، میزان بارندگی، شاخص ترانسو، تداوم خشک سالی، میزان آبدهی آب زیرسطحی، کمبود منابع آب مورد نیاز دام و انسان، سیستم استحصال آب های غیر متعارف نوع سیستم آبیاری، راهبری آبیاری و راندمان انتقال می باشند. نتایج حاصل از تلفیق آنها نشان دادند که بیابان زایی در این منطقه از دیدگاه معیار آب با توجه به طبقه بندی مطابق با شرایط ایران در کلاس بسیار شدید و با توجه به طبقه بندی اصلی مدل مدالوس (با توجه به شرایط مدیترانه) در کلاس بحرانی شدت بیابان زایی قرار می گیرد.

کلید واژه: مدالوس، مدل بیابان زایی، سامانه های اطلاعات جغرافیایی، دشت سیستان