بررسی تاثیر سلول های بنیادین اتولوگ با منشا سلول های منوکلئر خون محیطی (CD34) در بهبود زخم پای دیابتی و جلوگیری از آمپوتاسیون اندام

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر سلول های بنیادین اتولوگ با منشا سلول های منوکلئر خون محیطی (CD34) در بهبود زخم پای دیابتی و جلوگیری از آمپوتاسیون اندام دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر سلول های بنیادین اتولوگ با منشا سلول های منوکلئر خون محیطی (CD34) در بهبود زخم پای دیابتی و جلوگیری از آمپوتاسیون اندام  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر سلول های بنیادین اتولوگ با منشا سلول های منوکلئر خون محیطی (CD34) در بهبود زخم پای دیابتی و جلوگیری از آمپوتاسیون اندام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر سلول های بنیادین اتولوگ با منشا سلول های منوکلئر خون محیطی (CD34) در بهبود زخم پای دیابتی و جلوگیری از آمپوتاسیون اندام :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران)

تعداد صفحات :۱۲

مقدمه: چندین مطالعه به صورت مداخله ای نشان داده که سلول های بنیادین حاصل از آسپیراسیون مغز استخوان یا سلول های منونوکلئر خون محیطی (CD34) می توانند منجر به آنژیوژنز و بهبود فعالیت بافتی در بافت ایسکمیک شده و به بهبود زخم کمک کنند اما نتایج آنها ضد و نقیض بوده، لذا ما تصمیم گرفتیم تحقیق حاضر را با نمونه بیشتر انجام دهیم.روش ها: در این روش سلول های بنیادین گرفته شده از خون محیطی تحریک شده با فاکتور کلونی محرک گرانولوسیت (G-CSF) به ۷ بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی تزریق گردید و ۱۴ بیمار به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند که ۳ ماه بعد هر دو گروه از نظر اندازه و بهبود زخم و کاهش درد و برقراری مجدد نبض و میزان آمپوتاسیون و عوارض ناشی از سلول های بنیادین مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: در گروه مورد، خون رسانی بافتی نسبت به گروه شاهد بهتر شده است که این مساله با بهبود(P=0.035) ABI و برقراری مجدد نبض (P=0.01) تفاوت معنی داری داشته و میزان آمپوتاسیون ماژور (بالای مچ پا) در گروه شاهد ۷ نفر از ۱۴ نفر بوده اما در گروه مورد در طی سه ماه آمپوتاسیون ماژور دیده نشد(P=0.04) . همینطور درد ناشی از ایسکیمی اندام در گروه مورد در طی سه ماه کاهش بارزی نسبت به گروه شاهد داشت(P=0.01) .نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که تزریق سلول های بنیادین گرفته شده از خون محیطی در بهبود زخم پای دیابتی موثر بوده و در بهبود خون رسانی به اندام مبتلا کمک کننده است و از آمپوتاسیون اندام جلوگیری می کند.

کلید واژه: ایسکیمی شدید اندام، سلول های بنیادین، زخم پای دیابتی