بررسی ایمونوهیستوشیمیایی آنتی ژن Ki-67 و پروتئین های MCM3 و p27 در آملوبلاستوما

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ایمونوهیستوشیمیایی آنتی ژن Ki-67 و پروتئین های MCM3 و p27 در آملوبلاستوما دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ایمونوهیستوشیمیایی آنتی ژن Ki-67 و پروتئین های MCM3 و p27 در آملوبلاستوما  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ایمونوهیستوشیمیایی آنتی ژن Ki-67 و پروتئین های MCM3 و p27 در آملوبلاستوما،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ایمونوهیستوشیمیایی آنتی ژن Ki-67 و پروتئین های MCM3 و p27 در آملوبلاستوما :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز – Journal Of Dentistry

تعداد صفحات :۱۲

بیان مساله: آملوبلاستوما توموری است، که به طور موضعی مهاجم است و همیشه مورد توجه پژوهشگران بوده تا رفتار زیست شناختی آن را بهتر بشناسند. یکی از نشانگرهایی که به تازگی توسط پژوهشگران در زمینه زیست شناختی سرطان ها مطرح شده، Minichromosome Maintenance 3 است، که بیان بیشتر از اندازه آن در سرطان های گوناگون گزارش شده اما پژوهشی در مورد MCM3 بر روی آملوبلاستوما انجام نگرفته است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی بیان MCM3، Ki-67و p27 در آملوبلاستوما بود.مواد و روش: در این بررسی توصیفی تحلیلی ۱۸ مورد آملوبلاستوما از بایگانی انتخاب گردیدند. اطلاعات بالینی – آسیب شناسی از پرونده ها استخراج و مقاطع لازم از بلوک ها فراهم و رنگ ‌آمیزی نشانگرهای Ki-67، p27و MCM3 انجام شد. سلول های رنگ گرفته در (High Power Field) 10HPF شمارش و Labeling Index (LI) ارزیابی گردید. سطح های رنگ پذیری به چهار گروه شدید (LI>50)، متوسط (۲۵<LI £۵۰)، ضعیف (۵<LI £۲۵) و منفی (LI £۵) رده بندی شدند. محاسبه های آماری با نرم افزار SPSS 13و آزمون‌ های رگرسیون رتبه ‌ای و فریدمن (Freidman) انجام و p<0.05 معنادار درنظر گرفته شد.یافته ها: در موردKi-67، پنج نمونه (۲۷.۸ درصد) منفی و ۱۳ نمونه ( ۷۲.۲درصد) ضعیف رنگ گرفتند و Ki-67 بیشتر در لایه آملوبلاستی دیده شد. در مورد p27، پنج نمونه (۲۷.۸ درصد) منفی، ۱۱ نمونه (۶۱.۱ درصد) ضعیف و دو نمونه (۱۱.۱ درصد) رنگ‌ پذیری متوسط را نشان دادند و p27 بیشتر در سلول های رتیکولوم ستاره‌ای دیده شد. هیچ یک از نمونه ها با MCM3 رنگ نگرفت. از نظر آماری میان بیان این پروتئین‌ ها در آملوبلاستوما تفاوت دیده شد، اما میان سن، جنس و اندازه تومور با هیچ یک از پروتئین ها پیوند معنادار یافت نگردید.نتیجه گیری: با بیان ضعیف Ki-67 و p27 نمی ‌توان نتیجه قطعی گرفت، که آسیب های ما چه رفتار زیست شناختی خواهند داشت، زیرا نبود p27 و یا ضعیف رنگ گرفتن آن برعکس Ki-67 به نفع تکثیر سلولی است و اثبات این موضوع که آیا تومور رفتار تهاجمی و عود خواهد داشت یا خیر، نیاز به بررسی های نشانگرهای بیشتر و نیز پی گیری بیماران در بالین دارد. با منفی شدن همه نمونه ها برایMCM3 ، به نظر می رسد که MCM3 در پاتوژنز آملوبلاستوما نقشی نداشته باشد.

کلید واژه: آملوبلاستوما، Ki-67 ،p27 ،MCM3، ایمونوهیستوشیمی، نشانگرهای زیستی، یونی سیستیک آملوبلاستوما