لوسمی لنفوسیتیک مزمن و اثر فلودارابین در درمان آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 لوسمی لنفوسیتیک مزمن و اثر فلودارابین در درمان آن دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد لوسمی لنفوسیتیک مزمن و اثر فلودارابین در درمان آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی لوسمی لنفوسیتیک مزمن و اثر فلودارابین در درمان آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن لوسمی لنفوسیتیک مزمن و اثر فلودارابین در درمان آن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

تعداد صفحات :۹

زمینه و اهداف: لوسمی لنفوسیتیک مزمن، شایعترین نوع لوسمی در کشورهای غربی بوده و به دلیل بقای طولانی، شیوع آن بالا است. شیمی درمانی در مرحله اولیه نیاز نبوده و استفاده از عوامل الکیله کننده بویژه کلرامبوسیل با یا بدون کورتیکواستروئیدها رایجترین روش درمانی می باشد. نشان داده شده است که درمان با فلودارابین می تواند منجر به رمیسیون کامل در تعداد قابل توجهی از بیماران قبلا درمان شده و یا اصلا درمان نشده گردد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی بیماران مبتلا به لوسمی لنفوسیتیک مزمن در مرکز هماتولوژی و انکولوژی تبریز و تعیین میزان تاثیر درمان فلودارابین می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – مقطعی، پرونده تمام بیماران مراجعه کننده از تاریخ ۱۳۷۴ لغایت ۱۳۸۴ بررسی و توسط فرم مخصوص جمع آوری اطلاعات، داده ها گردآوری و میزان پاسخ به درمان با فلودارابین محاسبه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و تست های آماری، تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از ۱۲۶ بیمار، ۸۸ نفر مرد بودند و میانگین سنی بیماران ۶۳.۷±۸.۹ سال بود. شایعترین شکایت بیماران هنگام مراجعه، ضعف و خستگی زودرس با %۵۴، و لنفادنوپاتی با %۸۸.۹ بود. در سیستم Binet، اکثریت بیماران (%۵۲.۴) در مرحله C و در سیستم Rai، %۴۴.۴ در مرحله IV قرار داشتند. شایعترین رژیم درمانی به کار رفته کلرامبوسیل + پردنیزولون (%۶۰.۳) بود که اکثریت با %۴۹.۲ در مرحله پسرفت نسبی بودند. ۴۲ بیمار تحت درمان با فلودارابین قرار داشتند که %۵ در پسرفت کامل، %۵۰ در پسرفت نسبی، %۳۵ در مرحله پایا و %۱۰ در مرحله پیشرفته و بودند.نتیجه گیری: در بررسی های به عمل آمده میانگین سورویوال بیماران تحت درمان بیماران با فلودارابین ۴۳.۹±۲۷.۲ ماه بود و در مورد کلرامبوسیل + پردنیزولون ۴۵±۲۶.۵ ماه و در مورد سیکلوفسفامید + وین کریستین + پردنیزولون (CVP) یا سیکلوفسفامید + وین کریستین + پردنیزون + داکسوروبیسین (CHOP) 50.3±۳۲.۲ ماه بود که اختلاف معنی داری بین این گروه ها مشاهده نشد. ضمنا ارتباط معنی داری بین سورویوال و پاسخ به درمان با فلودارابین وجود نداشت. با این حال اخیرا فلودارابین بطور فزاینده ای به عنوان خط اول یا دوم بکار می رود و بویژه درمان انتخابی برای بیمارانی است که از رژیم های استاندارد شکست خورده اند.

کلید واژه: لوسمی لنفوسیتیک مزمن، فلودارابین، رمیسیون