مقایسه رفلکس H متداول و مرکزی در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه رفلکس H متداول و مرکزی در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه رفلکس H متداول و مرکزی در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه رفلکس H متداول و مرکزی در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه رفلکس H متداول و مرکزی در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : ارمغان دانش

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز و از شایع ترین علل درگیری اعصاب محیطی می باشد. بعضا روش های الکترودیاگنوز متداول و هم چنین روش های تصویربرداری از جمله ام آرآی در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی، عدم وجود رادیکولوپاتی هم زمان (از جمله درگیری ریشه عصبی ساکرال اول) را به طور دقیق نمی تواند مشخص کند. بسیاری از این بیماران ممکن است در نتیجه عدم تشخیص قطعی تحت اعمال جراحی غیرضروری (دیسک کمر) قرار گرفته و عوارض این اعمال جراحی را تجربه کنند. هدف از این مطالعه مقایسه رفلکس H متداول و مرکزی در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی است.مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بوده که در درمانگاه های طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال ۱۳۸۷ انجام گردید. ۴۲ بیمار دیابتی از بین مراجعه کنندگان که دارای نوروپاتی محیطی بوده و رفلکس H متداول عضله گاستروکنمیوس- سولئوس غیرطبیعی و یا بدون پاسخ داشته اند، به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. در این افراد حلقه مرکزی رفلکس H در هر دو اندام تحتانی از طریق تحریک ریشه عصبی ساکرال اول به وسیله سوزن تک قطبی و ثبت از روی عضله گاستروکنمیوس- سولئوس مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری مک نمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از ۸۴ اندام تحتانی بیماران دارای نوروپاتی دیابتی که رفلکس H متداول آنها مختل بود، ۸۲ مورد (۶/۹۷ درصد) حلقه مرکزی رفلکس H قابل ثبت و میزان تاخیر زمانی آن کمتر از ۸ هزارم ثانیه به دست آمد. در ضمن در تمام مواردی که زمان تاخیر رفلکس H متداول افزایش غیرطبیعی داشت، حلقه مرکزی این رفلکس در محدوده ۸۵/۷-۵/۵ هزارم ثانیه به دست آمد. زمان تاخیر حلقه مرکزی رفلکس H در افراد مورد مطالعه ۹۶/۰±۳۴/۶ هزارم ثانیه و در محدوده ۸۵/۷-۳/۴ هزارم ثانیه به دست آمد.نتیجه گیری: در بیماران دیابتی دارای نوروپاتی محیطی که رفلکس H متداول آنها مختل بود، حلقه مرکزی رفلکس H، روشی ارزشمند جهت ارزیابی ریشه عصبی ساکرال اول بوده و به نظر می رسد استفاده از این روش می تواند موجب تشخیص بهتر عدم وجود رادیکولوپاتی و کاهش میزان جراحی های غیرضروری دیسک کمر و عوارض ناشی از آن در این دسته از بیماران شود.

کلید واژه: حلقه مرکزی، رفلکس H ، نوروپاتی دیابت