ارزیابی مقایسه ای متابولیسم کندروسیت های مفصلی، تحت شرایط مختلف فشار جزیی اکسیژن و pH بر روی دو داربست زیست تخریب پذیر پلی یورتان و آلژینات

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی مقایسه ای متابولیسم کندروسیت های مفصلی، تحت شرایط مختلف فشار جزیی اکسیژن و pH بر روی دو داربست زیست تخریب پذیر پلی یورتان و آلژینات دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی مقایسه ای متابولیسم کندروسیت های مفصلی، تحت شرایط مختلف فشار جزیی اکسیژن و pH بر روی دو داربست زیست تخریب پذیر پلی یورتان و آلژینات  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی مقایسه ای متابولیسم کندروسیت های مفصلی، تحت شرایط مختلف فشار جزیی اکسیژن و pH بر روی دو داربست زیست تخریب پذیر پلی یورتان و آلژینات،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی مقایسه ای متابولیسم کندروسیت های مفصلی، تحت شرایط مختلف فشار جزیی اکسیژن و pH بر روی دو داربست زیست تخریب پذیر پلی یورتان و آلژینات :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۱۸

مقدمه: غضروف بافتی بدون رگ است که توانایی پایینی در خودترمیمی دارد و یکی از روش های ترمیم آن، بهینه کردن عوامل فیزیکو شیمیایی موثر بر روی سیستم داربست سلول می باشد. سیستم داربست سلول، سیستم مهندسی شده ای است که می تواند با کنترل عوامل مختلف فیزیکی و بیوشیمیایی در عملکرد سلول و رشد بافت جدید تاثیر بگذارد؛ علاوه بر آن که انتخاب نوع داربست نیز می تواند در فرآیند متابولیسم سلولی و تشکیل بافت جدید تاثیرگذار باشد.روش ها: در این تحقیق، پس از جداسازی کندروسیت های مفصلی از مفصل پای گوساله های ۶-۹ ماهه، تاثیر دو عامل فیزیکوشیمیایی یعنی فشار جزی اکسیژن و pH بر میزان تولید و نرخ تولید لاکتیت بعد از ۱، ۲ و ۳ روز کشت سلولی و تولید گلایکوسامینوگلایکن (glycosamonoglycan یا GAG) بعد از ۳، ۷ و ۱۴ روز کشت سلولی کندروسیت ها بر روی داربست زیست تخریب پذیر پلی یورتان (BPUS) و آلژینات بررسی و مقایسه شد.یافته ها: تغییر فشار جزی اکسیژن و pH، بدون توجه به نوع داربست، می تواند باعث تغییر میزان لاکتیت و GAG تولید شده و در نتیجه تغییر متابولیسم کندروسیت ها شود. بهترین شرایط متابولیسم بر روی هر دو داربست در فشار جزی %۵ اکسیژن و pH=7.4 حاصل شد (P<0.001). مقایسه نتایج بین داربست BPUS و آلژینات نشان داد که متابولیسم سلولی تحت شرایط بهینه، بر روی داربست آلژینات بهتر از BPUS می باشد (P<0.001).نتیجه گیری: تغییرات فشار جزیی اکسیژن و pH، می تواند باعث تغییر حجم سلول و در نتیجه در مکانیزم انتقال مواد مغذی به داخل و خارج از سلول گردد. بنابراین، بهینه سازی شرایط فشار جزی اکسیژن و pH می تواند باعث بهینه شدن فرآیند Glycolysis در غضروف شود. از طرف دیگر، آب دوستی بیشتر آلژینات نسبت به BPUS می تواند سبب توزیع بهتر و تغذیه مناسب تر سلول ها در شرایط مختلف فیزیکوشیمیایی شود؛ چرا که این آب دوستی موجب انتقال بهتر مواد مغذی به سلول ها شده، عاملی برای بهتر بودن متابولیسم سلول ها بر روی آلژینات می گردد.

کلید واژه: کندروسیت ها، عوامل فیزیکوشیمیایی، پلی استریورتان، آلژینات، مهندسی بافت