پلی مرفیسم های ژن اینترلوکین ۱۰ و استعداد ابتلا به تب مالت در بیماران ایرانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پلی مرفیسم های ژن اینترلوکین ۱۰ و استعداد ابتلا به تب مالت در بیماران ایرانی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پلی مرفیسم های ژن اینترلوکین ۱۰ و استعداد ابتلا به تب مالت در بیماران ایرانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پلی مرفیسم های ژن اینترلوکین ۱۰ و استعداد ابتلا به تب مالت در بیماران ایرانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پلی مرفیسم های ژن اینترلوکین ۱۰ و استعداد ابتلا به تب مالت در بیماران ایرانی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب جنوب

تعداد صفحات :۱۳

زمینه: گونه های بروسلا عامل ایجاد بیماری تب مالت هستند. مشخص شده است که ایمنی تیپ ۱ در کنترل عفونت بروسلایی نقش مهمی دارد. در این ارتباط ماکروفاژها نقش اساسی دارند. اینترلوکین ۱۰ که یک سایتوکاین تیپ ۲ است و سبب غیر فعال کردن ماکروفاژها می گردد، دارای اثرات معکوس بر بیماری می باشد. مطالعات نشان داده اند که پلی مورفیسم های ناحیه پروموتر ژن اینترلوکین ۱۰ بر تولید این سایتوکاین تاثیر می گذارند. در این مطالعه ما ارتباط بین این پلی مرفیسم ها بر روی استعداد ابتلا به بیماری تب مالت را بررسی نمودیم.مواد و روش ‌ها: تعداد ۱۹۰ بیمار مبتلا به تب مالت و ۸۱ دامدار سالم که دام آلوده داشته و محصولات لبنی آلوده آن ها را مصرف می نمودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی افراد جهت پلی مرفیسم های دو آللی ناحیه پروموتر ژن اینترلوکین ۱۰ در موقعیت های (G/A)-1082، (T/C)-819 و (A/C)-592 به روش PCR-RFLP ژنوتیپ گردیدند.یافته‌ ها: توزیع ژنوتیپ های CC و آلل های C در موقعیت های ۸۱۹- و ۵۹۲- ژن اینترلوکین ۱۰ بطور حایز اهمیتی در بیماران بیشتر از دامداران سالم بود (P به ترتیب برابر ۰.۰۳۴ و ۰.۰۰۸). هاپلوتیپ های تکی و دوتایی ATA به طور حایز اهمیتی در گروه کنترل بیشتر از بیماران بود (P به ترتیب برابر ۰.۰۲۷۸ و ۰.۰۱۳).نتیجه گیری: فراوانی های بالاتر آلل های C در موقعیت های ۸۱۹- و ۵۹۲- ژن اینترلوکین ۱۰ و فراوانی کمتر هاپلوتیپ ATA/ATA در بیماران به عنوان عوامل مستعد کننده بیماری تب مالت مطرح می شوند.

کلید واژه: بروسلا، اینترلوکین ۱۰، پلی مرفیسم ژن، سیستم ایمنی