دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور بررسی آلودگی انگلی در شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus در محیط پرورشی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفیدرود – آستانه – استان گیلان
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
بررسی آلودگی انگلی در شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus در محیط پرورشی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفیدرود – آستانه – استان گیلان دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد بررسی آلودگی انگلی در شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus در محیط پرورشی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفیدرود – آستانه – استان گیلان کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی آلودگی انگلی در شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus در محیط پرورشی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفیدرود – آستانه – استان گیلان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن بررسی آلودگی انگلی در شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus در محیط پرورشی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفیدرود – آستانه – استان گیلان :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش و سازندگی
تعداد صفحات :۹
در نتیجه این بررسی، مجموعا ۳۵ نمونه شاه میگو (شیوع معادل ۴۳.۲%) با میانگین شدت آلودگی ۴.۶ عدد، مبتلا به یک نوع انگل بنام Branchiobdella hexodonta (از آنالیدا) بودند. این انگل که به کرم برانش شاه میگو نیز مرسوم می باشد، از کاراپاس و برانش سخت پوست جداسازی گردید. با افزایش دامنه طولی میزان شیوع آلودگی هم افزایش یافت. حداکثر دامنه شدت (۲۳-۱ عدد) در دامنه طولی ۱۲.۶-۱۰.۶ و حداقل دامنه شدت (۱۱-۱ عدد) در دامنه طولی بین ۱۴.۹-۱۲.۷ مشاهده گردید. حداکثر میانگین شدت آلودگی (۶.۳ عدد) در دامنه طولی ۱۲.۶-۱۰.۶ سانتی متر و حداقل میانگین شدت (۳.۱ عدد) در دامنه طولی ۱۴.۹-۱۲.۷ سانتی متر رویت گردید. بالاترین حد میانگین فراوانی (۳.۶ عدد) در دامنه طولی ۱۰.۶-۱۲.۶، و پایین ترین حد میانگین فراوانی (۰.۸۸ عدد) در دامنه طولی ۱۰.۵-۸.۱ سانتیمتر ملاحظه شد. میزان شیوع (۳۲ درصد) و شدت آلودگی (۴.۳ عدد) در کاراپاس نسبت به برانش با به ترتیب ۲۰.۹ درصد و ۲.۸ عدد آلودگی، بیشتر بود. همچنین در جنس ماده میزان شیوع (۴۷ درصد) بیش از جنس نر (۳۶.۶ درصد) بود. فصل بهار با شیوع ۶۲.۵ درصد و میانگین شدت ۷.۸ عدد، بیشترین میزان آلودگی را در بین سایر فصول سال بخود اختصاص داده، در حالیکه در زمستان آلودگی دیده نشده است. لازم بذکر است که این کرم انگل اختیاری شاه میگوی آب شیرین بوده و شاه میگو میزبان اختصاص برای این انگل محسوب میشود. ضمنا آنالید B. hexodonta برای نخستین بار است که از شاه میگوی آب شیرین در محیط پرورشی ایران گزارش می شود.
کلید واژه: شاه میگو، انگل، Astacus leptodactylus، Branchiobdella hexodonta، پل آستانه، گیلان
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
