بررسی اثرات کاربرد ماکروسیکلیک دی آمید دی بنزوسولفوکسید بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو، بیومارکرهای حاصل از تخریب رادیکال های اکسیژنی و خصوصیات بافت شناسی کبد و بیضه موش نژاد Balb/C

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثرات کاربرد ماکروسیکلیک دی آمید دی بنزوسولفوکسید بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو، بیومارکرهای حاصل از تخریب رادیکال های اکسیژنی و خصوصیات بافت شناسی کبد و بیضه موش نژاد Balb/C دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثرات کاربرد ماکروسیکلیک دی آمید دی بنزوسولفوکسید بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو، بیومارکرهای حاصل از تخریب رادیکال های اکسیژنی و خصوصیات بافت شناسی کبد و بیضه موش نژاد Balb/C  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثرات کاربرد ماکروسیکلیک دی آمید دی بنزوسولفوکسید بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو، بیومارکرهای حاصل از تخریب رادیکال های اکسیژنی و خصوصیات بافت شناسی کبد و بیضه موش نژاد Balb/C،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثرات کاربرد ماکروسیکلیک دی آمید دی بنزوسولفوکسید بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو، بیومارکرهای حاصل از تخریب رادیکال های اکسیژنی و خصوصیات بافت شناسی کبد و بیضه موش نژاد Balb/C :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : نشریه علوم (دانشگاه خوارزمی)

تعداد صفحات :۲۵

ماکروسیکلیک دی آمید دی بنزوسولفوکسید، ترکیبی است با ساختار حلقوی – تاجی شکل و دارای گروه های فعال آمیدی، اکسیژنی و سولفوکسید. داخل حلقه آن آب گریز است و می تواند با کاتیون های سدیم، پتاسیم یا کلسیم پیوند دهد و به دلیل خاصیت چربی دوستی در خارج از حلقه خود می تواند از عرض غشا عبور کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین پاسخ آنزیم های آنتی اکسیداتیو به اثر غلظت های متفاوت این ترکیب پس از تزریق درون صفاقی به موش های نژاد Balb/C انجام گرفت. هم چنین مقادیر بیومارکرهای حاصل از تخریب رادیکال های اکسیژنی بررسی شدند. نتایج نشان داد که میزان LD50 این دارو ۲۵۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن است. به موش های بررسی شده دوز subLD50 با غلظت ۱۵۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت منفرد تزریق شد. بعد از یک هفته بررسی بافت شناسی کبد نشان داد که سلول های هپاتوسیت، طناب های هپاتوسیتی، سلول های کوپفر، سینوزوئیدها و فضای پورتال در مقایسه با گروه شاهد هیچ گونه تغییر معنی داری نیافتند. در حالی که بافت شناسی بیضه ها نشان داد که حجم و وزن بیضه، تعداد سلول های بینابینی، قطر لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوگونی نوع A و B، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید و اسپرماتوزوئید و سلول های سرتولی به طور معنی داری کاهش یافتند. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو شامل سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز در کبد و بیضه در یک روند وابسته به غلظت رو به افزایش گذاشتند در صورتی که این افزایش برای بیومارکرهای تخریب اکسیداتیو یعنی مالون دی آلدئید و دی تیروزین فقط در بافت بیضه و در خون محیطی مشاهده شد. بنابراین با توجه به پژوهش حاضر نتیجه گیری می شود که ترکیب مورد استفاده دارای اثرات سمی بوده است. بعد از یک هفته از کاربرد آن در زیر غلظت LD50، بافت بیضه به نحو شاخص تحت تاثیر قرار گرفت، ولی بافت کبد احتمالا به دلیل قابلیت های متابولیک زیاد در متابولیسم مواد و توان بیش تر فعالیت آنتی اکسیدانی، اثرات نامطلوب بافتی نشان نداد.

کلید واژه: ماکروسیکلیک دی آمید، سمیت زیست شناختی، آسیب اکسیداتیو، آنزیم های آنتی اکسیداتیو، بیضه، کبد