مقایسه تاثیر سه روش قالبگیری بر میزان تغییرات ابعادی دای: آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تاثیر سه روش قالبگیری بر میزان تغییرات ابعادی دای: آزمایشگاهی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تاثیر سه روش قالبگیری بر میزان تغییرات ابعادی دای: آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تاثیر سه روش قالبگیری بر میزان تغییرات ابعادی دای: آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تاثیر سه روش قالبگیری بر میزان تغییرات ابعادی دای: آزمایشگاهی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی (جامعه اسلامی دندانپزشکان ایران)

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: ثبات ابعادی دای در پروتز ثابت از اهمیت ویژه ای برخوردار است، روشهای مختلف قالبگیری یکی از عوامل مهم در بروز تغیرات ابعادی در دای می باشد. تحقیقها نتایج متناقضی را در این خصوص نشان دادند. این مطالعه با هدف مقایسه سه تکنیک قالبگیری دو مرحله ای با فضا نگهدارنده، دو مرحله ای بدون فضا نگهدارنده و یک مرحله ای با ماده قالبگیری اسپیدکس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، مدل آزمایشگاهی که شامل سه پایه با فاصله ۲۲ میلی متر و قطر شش میلی متر بود تهیه شد. ماده قالبگیری مورد استفاده سیلیکون تراکمی به نام اسپیدکس بود، برای تهیه قالبها از سه تکنیک استفاده گردید: ۱- قالبگیری دو مرحله ای با فضا نگهدارنده ۲- دو مرحله ای بدون فضا نگهدارنده ۳- یک مرحله ای از هر یک از روشها پانزده نمونه تهیه و قالبها با گچ Velmix ریخته شد و کست نهایی به وسیله Profile Projector و میکرومتر عمق سنج اندازه گیری گردید. نتایج ابتدا با روش آماری ANOVA و سپس با Paired test مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج حاصله بین سه تکنیک در کلیه ابعاد اختلاف معنی دار وجود دارد. تکنیک قالبگیری دو مرحله ای با فضا نگهدارنده در تمام ابعاد نسبت به دو تکنیک دیگر یک مرحله ای و دو مرحله ای بدون فضا نگهدارنده دقیقتر است. که در روش دو مرحله با فضا نگهدارنده در فاصلهLC (فاصله بین پایه کناری سمت چپ و پایه میانی) میانگین تغییرات صفر بوده و در دو روش دیگر این تغییرات به ۰.۲۲±۰.۰۱ رسید. (P<0.05) در مقایسه بین تکنیک یک مرحله ای و دو مرحله ای بدون فضا نگهدارنده در مورد فاصله بین پایه ها اختلاف زیادی بین آنها وجود نداشته و در مورد بلندی پایه ها تکنیک دو مرحله ای بدون فضا نگهدارنده از یک مرحله ای دقیقتر است. نتیجه گیری: تکنیک دو مرحله ای با فضا نگهدارنده در تمامی ابعاد از دو تکنیک دیگر دقیقتر است.

کلید واژه: دقت ابعادی، تکنیک قالبگیری، مواد قالبگیری، سیلیکون تراکمی