اثر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: یکی از شایع ترین عوارض بعد از بی حسی نخاعی، تهوع و استفراغ است که می تواند باعث اسپاسم، هیپوکسی و آسپیراسیون ریوی شود. این خطر در بیماران معده پر، ترومای چشم، ضربه سر، سزارین و لاپاراسکوپی بیشتر است. هدف از این مطالعه تاثیر دو داروی متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی می باشد.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی ۱۰۰ بیمار ASA کلاس I و II در محدوده سنی ۶۰-۱۶سال که تحت عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی قرار گرفته اند انجام شد. بیماران بطور تصادفی به دو گروه ۵۰ نفری تقسیم شدند. هر دو گروه قبل از انجام بی حسی نخاعی ۵۰۰ سی سی سرم رینگر دریافت داشتند. بی حسی نخاعی به روش sitting با تجویز ۲ سی سی لیدوکایین ۵% انجام گردید. ۵ دقیقه قبل از تمام عمل به گروه اول متوکلوپرامید به همراه دگزامتازون و به گروه دوم پروپوفول همراه با دگزامتازون تزریق گردید. تهوع و استفراغ در هر دو گروه به مدت ۴ ساعت بررسی و سپس داده ها با هم مقایسه شدند.یافته ها: میزان بروز تهوع در گروه متوکلوپرامید بیشتر از گ روه پروپوفول بود (۲۸% در برابر ۲۲%). که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (p=0.039). کمترین درصد بروز استفراغ مربوط به گروه پروپوفول و دگزامتازون بود (به ترتیب ۱۲% در برابر ۴%) (p=0.007).نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان می دهد که پروپوفول همراه با دگزامتازون باعث کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی شده است.

کلید واژه: پروپوفول، متوکلوپرامید، دگزامتازون، تهوع، استفراغ، بی حسی نخاعی