کاپتوپریل و پاراکوات در بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه های بافت ریه موش صحرایی: روش RT-PCR و ایمونوهیستوشیمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کاپتوپریل و پاراکوات در بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه های بافت ریه موش صحرایی: روش RT-PCR و ایمونوهیستوشیمی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کاپتوپریل و پاراکوات در بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه های بافت ریه موش صحرایی: روش RT-PCR و ایمونوهیستوشیمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کاپتوپریل و پاراکوات در بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه های بافت ریه موش صحرایی: روش RT-PCR و ایمونوهیستوشیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کاپتوپریل و پاراکوات در بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه های بافت ریه موش صحرایی: روش RT-PCR و ایمونوهیستوشیمی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: پاراکوات به عنوان علف کش به دلیل خصوصیات منحصر به فرد دارای مصرف و تولید قابل توجه در سراسر جهان می باشد. تحقیقات نشان داده که فیبروز ریوی حاصل از پاراکوات توسط برخی مواد نظیر کاپتو پریل قابل جلوگیری یا تاخیر می باشد. لذا در این تحقیق نقش کاپتوپریل بر بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه های بافتی ریه موش صحرایی که در تماس با پاراکوات قرار گرفته اند مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: اثر محافظتی کاپتوپریل در اثرات سمی پاراکوات بر بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه های بافت ریه موش های صحرایی به روش ایمونوهیستوشیمی و RT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: داده های حاصل از آزمایشات نشان دهنده عدم بیان متفاوت پروتئین و mRNA مربوط به p53 در نمونه های مورد آزمایش (به غیر از مورد mRNA مربوط به کاپتوپریل تنها) بود. اما پروتئین Bcl-2 در نمونه های تحت تماس با پاراکوات، پیش درمان و پس درمان با کاپتوپریل نسبت به کاپتوپریل تنها و کنترل بدون درمان افزایش نشان می دهد.نتیجه گیری: در مجموع نتایج نشان می دهد که پاراکوات باعث صدمه قابل توجه به DNA سلول های ریوی در هیچ مورد نشده و لذا میزان بیان پروتئین p53 تغییر چندانی پیدا نکرده است. ولی پاراکوات توانسته است با ایجاد التهاب ریوی منجر به افزایش میزان پروتئین Bcl-2 بدون اثر بر میزان mRNA آن شود. ضمنا کاپتوپریل نتوانسته تاثیر چندانی بر روی اثرات پاراکوات در بیان p53 یا Bcl-2 در نمونه های بافتی مورد آزمایش از خود نشان دهد.

کلید واژه: پاراکوات، کاپتوپریل، p53، Bcl-2، سمیت ریه، موش صحرایی