بررسی اثر توپیرامات بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر توپیرامات بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر توپیرامات بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر توپیرامات بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر توپیرامات بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: اخیرا از داروی ضد صرع توپیرامات در ترک وابستگی فیزیکی به اوپیوئیدها و اعتیاد به کوکائین، نیکوتین، و الکل و اکستازی استفاده شده است. در این تحقیق اثر توپیرامات بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین بررسی شد.روش ها: در این تحقیق از موشهای کوچک آزمایشگاهی نر نژاد N-MARI استفاده شد. ترجیح مکان شرطی شده به روش غیرطرفدار و حرکت به روش میدان باز مورد بررسی قرار گرفت. دوزهای مختلف توپیرامات ۳۰ دقیقه قبل از تجویز مورفین (کسب) یا در روز تست ۳۰ دقیقه قبل از شروع آزمایش (بیان) به حیوانات تجویز شد.یافته ها: تجویز دوزهای مختلف مورفین (۰.۵ mg/kg، ۵ و ۵۰) سبب بروز فعالیت حرکتی در موشها شد. همچنین مورفین (۱ mg/kg، ۱۰ و ۲۰) سبب القا ترجیح مکان شرطی شده در حیوانات شد. تجویز توپیرامات (۲۰ mg/kg، ۸۰ و ۱۲۰( قادر به القا فعالیت حرکتی و یا ترجیح مکان شرطی شده در حیوانات نبود. تجویز توپیرامات در دوزهای (۲۰ mg/kg و ۸۰) سبب مهار کسب و در دوزهای (۸۰ mg/kg و ۱۲۰) باعث مهار بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین گردید. همچنین تجویز دوزهای مختلف توپیرامات (۲۰ mg/kg، ۸۰ و ۱۲۰) باعث مهار کسب حساسیت رفتاری ناشی از مورفین شد اما تجویز توپیرامات در دوز ۸۰ mg/kg باعث تقویت بیان حساسیت رفتاری ناشی از مورفین گردید.نتیجه گیری: به نظر میرسد که تجویز توپیرامات می تواند با اثرات سرخوشی آور و حرکتی مورفین تداخل کرده و این امر در کاربرد درمانی توپیرامات بایستی مد نظر قرار گیرد.

کلید واژه: ترجیح مکان شرطی شده، مورفین، توپیرامات، حساسیت، موش کوچک آزمایشگاهی