مقایسه اثرات درمانی کوتاه مدت لیزر کم توان و تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان سندرم تونل کارپ: کار آزمایی بالینی یک سوکور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثرات درمانی کوتاه مدت لیزر کم توان و تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان سندرم تونل کارپ: کار آزمایی بالینی یک سوکور دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثرات درمانی کوتاه مدت لیزر کم توان و تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان سندرم تونل کارپ: کار آزمایی بالینی یک سوکور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثرات درمانی کوتاه مدت لیزر کم توان و تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان سندرم تونل کارپ: کار آزمایی بالینی یک سوکور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثرات درمانی کوتاه مدت لیزر کم توان و تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان سندرم تونل کارپ: کار آزمایی بالینی یک سوکور :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research)

تعداد صفحات :۹

سابقه و هدف: سندرم تونل کارپ شایعترین نوروپاتی فشاری است. برای این بیماری درمانهای غیر جراحی زیادی مطرح شده است که از روشهای غیر جراحی تزریق موضعی کورتیکوستروئید و لیزر کم توان است. هدف از انجام این مطالعه بررسی الکترودیاگنوستیک مقایسه اثرات کوتاه مدت تزریق موضعی کورتیکواستروئید با لیزر کم توان در درمان سندرم تونل کارپ بود.مواد و روشها: طی یک مطالعه کار آزمایی بالینی (RCT) یک سو کور ، ۳۸ بیمار (۵۰ دست) مبتلا به سندرم تونل کارپ بطور تصادفی به دو گروه درمانی تزریق موضعی کورتیکواستروئیدولیزر درمانی تقسیم شدند. به طور همزمان برای هر دو گروه اسپلینت مچ تجویز شد. شدت درد و متغیرهای الکترودیاگنوستیک بیماران قبل و ۸ هفته بعد از اتمام درمان مورد مقایسه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای غیر پارامتریک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: ۱۶ بیمار (۲۱ دست) از گروه لیزر و ۱۷ بیمار (۲۳ دست) از گروه تزریق در مطالعه باقی ماندند. میانگین سنی کل بیماران (۱۰±) ۴۷.۴ سال بود. در هر دو گروه درمانی شدت درد، تاخیر انتهایی حسی و تاخیر انتهایی موتور نسبت به پیش از درمان به طور معنی داری کاهش یافت. اما میانگین تغییرات آمپلی تود حسی و موتور از لحاظ آماری معنی دار نبود. در مقایسه بین دو گروه درمانی، تغییرات شدت درد و متغیرهای الکترودیاگنوستیک اختلاف معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: لیزر کم توان در کوتاه مدت می تواند به اندازه تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان سندرم تونل کارپ موثر باشد.

کلید واژه: تزریق موضعی کورتیکواستروئید، سندرم تونل کارپ، لیزر کم توان، مطالعه الکترودیاگنوستیک