مقایسه اثر استفاده موضعی از عصاره لاپاکو با دیکلوفناک موضعی در استئوآرتریت اولیه زانو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثر استفاده موضعی از عصاره لاپاکو با دیکلوفناک موضعی در استئوآرتریت اولیه زانو دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثر استفاده موضعی از عصاره لاپاکو با دیکلوفناک موضعی در استئوآرتریت اولیه زانو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثر استفاده موضعی از عصاره لاپاکو با دیکلوفناک موضعی در استئوآرتریت اولیه زانو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثر استفاده موضعی از عصاره لاپاکو با دیکلوفناک موضعی در استئوآرتریت اولیه زانو :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research)

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: لاپاکو درختی با گلهای متنوع می باشد که به خانواده بیگنونیاسه تعلق دارد. قسمت مورد استفاده این گیاه در طب گیاهی پوست آن می باشد. در سال ۱۹۸۱ میلادی، FDA این گیاه را بعنوان یک ماده قابل اطمینان از لحاظ بهداشتی معین نمود. گیاه لاپاکو محتوی ۳ تا ۷ درصد لاپاکول می باشد. ماده اخیر مهمترین جزء درمانی این گیاه را تشکیل می دهد. در ایران در منطقه جنوب گیاهی مشابه بنام انار شیطان وجود دارد که جزء همین خانواده محسوب می شود پس از بررسی های بعدی مشخص شد که پوست ساقه این گیاه نیز محتوی ۲ تا ۷ درصد لاپاکول می باشد.در این طرح اثر استفاده موضعی از پوست ساقه گیاه انار شیطان (بصورت عصاره الکلی ۲۰%) با روش استفاده از محلول الکلی دیکلوفناک موضعی در بهبود درد ناشی از استئوآرتریت اولیه زانو مورد مقایسه قرار گرفته است.مواد و روشها: نوع مطالعه، کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. گروه هدف از بیماران مراجعه کننده به درمانگاههای توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انتخاب شدند. که با توجه به موارد ورود و خروج مطالعه تشخیص استئوآرتریت اولیه زانو برای آنها تایید گردید. گروه هدف به روش تصادفی ساده به دو گروه ۴۰ نفره تقسیم شدند. در گروه اول محلول موضعی گیاهی (عصاره الکلی ۲۰% گیاه انار شیطان و در گروه دوم محلول موضعی دیکلوفناک تجزیه شد. در هر گروه به بیماران توصیه می شد که ۴۰ قطره از محلول را در هر نوبت مورد استفاده قرار دهند. میزان استفاده در هر گروه ۴ بار در روز برای مدت ۴ هفته در نظر گرفته شد. بیماران ۴ هفته پس از شروع درمان و ۲ هفته پس از اتمام درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی با استفاده از دو معیار NRS و WOMAC صورت گرفت و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: علایم استئوآرتریت اولیه زانو به دنبال ۴ هفته درمان با عصاره الکلی ۲۰% گیاه انار شیطان بطور واضح از درمان با دیکلوفناک موضعی بیشتربود. مطابق با معیار %۴۲ WOMAC بهبود بر اساس متغیر درد، ۴۱% بهبود بر اساس متغیر عملکرد جسمانی و ۴۰% بهبود بر اساس متغیر خشکی مفصل به دنبال ۴ هفته درمان با عصاره الکلی ۲۰% گیاه انار شیطان مشاهده شد. شدت درد بر اساس معیارNRS ، %۴۸ بهبود داشت.نتیجه گیری: درمان موضعی با عصاره الکلی ۲۰% گیاه انار شیطان در حین درمان ۴ هفته ای نسبت به محلول دیکلوفناک موضعی در درمان استئوآرتریت اولیه زانو موثرتر است و با مروری بر سایر مطالعات میزان اثر آن در بهبود علایم حتی با NSAID خوراکی برابری می کند.

کلید واژه: انار شیطان، استئوآرتریت زانو