اثر دو روش تمرینی تداومی و تناوبی هوازی بر HS-CRP موشهای صحرایی ویستار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر دو روش تمرینی تداومی و تناوبی هوازی بر HS-CRP موشهای صحرایی ویستار دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر دو روش تمرینی تداومی و تناوبی هوازی بر HS-CRP موشهای صحرایی ویستار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر دو روش تمرینی تداومی و تناوبی هوازی بر HS-CRP موشهای صحرایی ویستار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر دو روش تمرینی تداومی و تناوبی هوازی بر HS-CRP موشهای صحرایی ویستار :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم حرکتی و ورزش

تعداد صفحات :۱۷

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر دو روش تمرینی تداومی و تناوبی هوازی بر حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی عروقی (Hs-CRP) در موشهای صحرایی ماده چاق نژادwistar 14848 با سن ۲۱.۵ ماه و گذشت دست کم سه ماه از اتمام دوران باروری آنها بود. به همین منظور ۵۶ سر موش صحرایی به گروههای کنترل، تداومی و تناوبی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت ۱۲ هفته و هفته ای ۵ جلسه و هر جلسه نیز با سرعت و مدت تعیین شده اجرا شد. خون گیری در سطوح پایه به دنبال ۱۲ تا ۱۴ ساعت ناشـتایی در سه مرحله پیـش آزمون، میان آزمون و پـس آزمون با شرایط مشابه انجام و مقـادیرhs- CRP با روش ایمنوتوربیـدیمتریک اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانـس و اندازه گیریهای مکرر و آزمونهای تعقیبی شفه و LSD تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد، مقادیر درون گروهی hs- CRP هر دو گروه تمرینی تداومی و تناوبی در ۶ هفته نخست تمرین کاهش داشته، اما این کاهـش معنی دار نبوده است (مقدار P به ترتیب برابر است با ۰.۰۸ و ۰.۳۵۱). با این وجود، این کاهش در این گروهها به دنبال ۱۲ هـفته تمرین معنی دار بوده اسـت (مقدار pبه ترتیب برابر است با ۰.۰۰۰ و ۰.۰۰۳). از سوی دیگر، بررسی تفاوت hs-CRP سه گروه نشان داد این تفاوت فقط بین دو گروه تداومی و تناوبی پس ۶ و ۱۲ هفـته تمرین ـ هر دو ـ معنی دار نیست (مقدار P به ترتیب برابر است با ۰.۹۳۶ و ۰.۴۲۷). با توجه به نتایج حاصـله می توان گفت کاهشhs-CRP پس از تمرینات تداومی و تـناوبی هوازی حاکی از تخفیف فرایند آتروژنز است و استفاده از هر یک از دو روش تمرینی تاثیر مشابهی بر این شاخص دارد.

کلید واژه: تمرین تداومی، تمرین تناوبی هوازی، HS- CRP، موشهای صحرایی ویستار، شاخصهای التهابی