اثر ورزش هوازی با شدت متوسط بر سطوح هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلندین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر ورزش هوازی با شدت متوسط بر سطوح هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلندین دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر ورزش هوازی با شدت متوسط بر سطوح هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلندین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر ورزش هوازی با شدت متوسط بر سطوح هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلندین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر ورزش هوازی با شدت متوسط بر سطوح هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلندین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۲

مقدمه: ورزش و تعذیه می توانند بر فاکتورهای خطرساز اترواسکلروز اثر بگذارند. اطلاعات محدود و متناقض موجود در خصوص اثر ورزش بر تغییرات غلظت های پلاسمایی و بافتی هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلاندین F2a بویژه در مدلهای حیوانی، ما را بر آن داشت تا اثر ورزش متوسط را بر سطوح هوموسیستئین به عنوان یک ریسک فاکتور جدید اترواسکلروز و ۸- ایزوپروستاگلاندین F2a به عنوان یک شاخص جدید اکسیداسیون لیپیدها مورد بررسی قرار دهیم.روش ها: این مطالعه روی ۵۶ خرگوش هلندی که به ۴ گروه ۱۴تایی شامل رژیم غذایی استاندارد با و بدون ورزش، رژیم غذایی اتروژن با و بدون ورزش تقسیم شدند انجام شد. حیوانات گروه های ورزش به مدت ۱۲ هفته، ۵ روز در هفته و با افزایش تدریجی زمان در دقیقه روی تردمیل ورزش داده شدند. پس از اخذ نمونه های خون وریدی، شریان آئورت جهت بررسی هیستوپاتولوژیک جدا شد. نیمرخ کلسترول، سطوح هموسیستئین، ۸- ایزوپروستاگلاندین F2a و مالوندیالدئید پلاسمایی و ائورت با روشهای آزمایشگاهی تعیین گردید.یافته ها: ورزش ضایعات اترواسکلروزی تولید شده توسط رژیم اتروژن را کاهش داد که با تغییرات مثبت در کلسترول پلاسما همراه بود. بر خلاف هوموسیستئین تام و مالوندیالدئید، افزایش ۸- ایزوپروستاگلاندین F2a توسط رژیم اتروژن معنی دار نبود. ۱۲ هفته ورزش به کاهش معنی دار سطوح پلاسمایی و ائورتی هوموسیستئین تام و ۸- ایزوپروستاگلاندین F2a در حیوانات دریافت کننده رژیم استاندارد منجر شد. همچنین یک همبستگی مثبت بین کلسترول پلاسما، هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلاندین F2a در گروه های ورزش مشاهده شد.نتیجه گیری: افزایش سطح هوموسیستئین احتمالا از استرس اکسیداتیو القا شده توسط کلسترول حاصل می شود و ورزش از طریق کاهش هوموسیستئین و ۸- ایزوپروستاگلاندین F2a، ممکن است نقش کلیدی در جلوگیری و یا تخفیف اترواسکلروزیس بازی کند.

کلید واژه: ورزش، اتروسکلروزیس، استرس اکسیداتیو، هوموسیستئین، ۸- ایزوپروستاگلاندین