اثر دوزهای کم پرتو ایکس بر پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال در موش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر دوزهای کم پرتو ایکس بر پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال در موش دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر دوزهای کم پرتو ایکس بر پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال در موش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر دوزهای کم پرتو ایکس بر پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال در موش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر دوزهای کم پرتو ایکس بر پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال در موش :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن پس از پرتوگیری با دوز زیاد امری شناخته شده است اما پژوهش های اخیر نشان داده است که دوزهای کم پرتو یونیزان باعث تحریک سیستم ایمنی در انسان و حیوانات آزمایشگاهی می شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات دوزهای کم پرتو ایکس بر روی پاسخ ایمنی هومورال و سلولی در موش Balb/c می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی سه گروه از موش های نر نژاد Balb/c به طور جداگانه یک بار، دو بار و سه بار تحت تابش پرتو ایکس با دوز ۳۰mGy قرار گرفتند. سپس ۴-۲ ساعت بعد از دریافت اشعه، پاسخ های ازدیاد حساسیت تاخیری (DTH) و هومورال بر علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) در این حیوانات اندازه گیری شدند و پاسخ آن ها با میزان پاسخ ها در موش های گروه کنترل و تابش کاذب که در معرض اشعه قرار نگرفتند مقایسه گردید. یافته ها: میانگین تیتر آنتی بادی ضد SRBC در موش هایی که دو بار (۷۴.۶۶±۲۶.۱۲) و سه بار (۱۲۸.۶۶±۷۰.۱) اشعه دریافت کرده بودند به طور معنی داری از موش های گروه کنترل (۲۶.۶۶±۸.۲۶) و تابش کاذب (۲۸.۸±۲۰.۸۶) بالاتر بود (P<0.001). اما میانگین تیتر آنتی بادی در موش هایی که یک بار (۲۲.۶۶±۸.۷۶) اشعه دریافت کرده بودند، تفاوت معنی داری با موش های گروه کنترل و تابش کاذب نداشت. به طور مشابهی پاسخ DTH (درصد افزایش قطر پای SRBC تزریق شده) در موش های گروه کنترل (۴±۰.۲) و تابش کاذب (۴.۳±۰.۳) نیز تفاوت آماری معنی داری با پاسخ DTH در گروه هایی که دو بار (۱۲.۲±۳.۹) و سه بار (۹.۶±۳.۷) اشعه دریافت داشته اند نشان داد (P<0.001). نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که هر چند، یک بار تابش گیری با دوز۳۰mGy نمی تواند در مقایسه با گروه کنترل باعث تحریک تولید آنتی بادی و نیز افزایش DTH گردد، اما دو و یا سه بار پرتوگیری با این دوز موجب افزایش پاسخ های آنتی بادی و DTH نسبت به گروه کنترل می شود. میزان تولید آنتی بادی و نیز افزایش حساسیت تاخیری بین گروه های دو بار پرتودهی و سه بار پرتودهی با هم تفاوت معنی داری نداشت.

کلید واژه: اشعه ایکس، دوز پایین پرتوهای یونیزان، پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال