مطالعه استریولوژیک اثر درازمدت اکتروتید (آنالوگ سوماتواستاتین) بر مهار گسترش مزانژیال گلومرولی در رتهای دیابتی – نفرکتومی یکطرفه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مطالعه استریولوژیک اثر درازمدت اکتروتید (آنالوگ سوماتواستاتین) بر مهار گسترش مزانژیال گلومرولی در رتهای دیابتی – نفرکتومی یکطرفه دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مطالعه استریولوژیک اثر درازمدت اکتروتید (آنالوگ سوماتواستاتین) بر مهار گسترش مزانژیال گلومرولی در رتهای دیابتی – نفرکتومی یکطرفه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مطالعه استریولوژیک اثر درازمدت اکتروتید (آنالوگ سوماتواستاتین) بر مهار گسترش مزانژیال گلومرولی در رتهای دیابتی – نفرکتومی یکطرفه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مطالعه استریولوژیک اثر درازمدت اکتروتید (آنالوگ سوماتواستاتین) بر مهار گسترش مزانژیال گلومرولی در رتهای دیابتی – نفرکتومی یکطرفه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : یافته

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: نفروپاتی دیابتی یکی از علل مرحله نهایی بیماری کلیوی است. در دیابت قندی افزایش IGF-1 (فاکتور رشد شبه انسولینی (۱- موضعی و افزایش هورمون رشد موجب القای ضایعات کلیوی بویژه افزایش مزانژیوم داخل گلومرولی و در نهایت اسکلروز گلومرولی می گردد. در این تحقیق تولید IGF-1 و هورمون رشد توسط اکتروتید مهار و تاثیر آن بر مهار اسکلروز گلومرولی بطور کمی بررسی گردید.مواد و روش ها: در این بررسی تجربی ۲۱ راس رت نر دو ماهه نفرکتومی چپ گردیده و بطور تصادفی به سه گروه ۷ تایی تقسیم شدند. با تزریق آلوکسان (۱۲۰mg/Kg زیرجلدی) در گروه های دوم و سوم دیابت القا گردید. ۵ روز بعد از القای دیابت به گروه سوم مدت ۸ هفته اکتروتید (۱۰ میکروگرم در روز) بصورت زیر پوستی تزریق گردید. سپس تمام حیوانات نفرکتومی شده و کلیه برداشته شده و فیکس گردید. هر کلیه را به اسلایس هایی با ضخامت یک میلی متر بریده و بعد از پردازش بافتی از هر اسلایس برشی با ضخامت ۵ میکرون تهیه و با روش PAS رنگ آمیزی شدند. با استفاده از روش کاوالیری و شمارش نقطه، حجم کورتکس کلیه، حجم گلومرولها و حجم مزانژیوم برآورد گردید. تفاوت میانگین متغیرها با نرم افزار SPSS 12 و تست آماری Mann Withney در p<0.05 ارزیابی گردید.یافته ها: مصرف اکتروتید با مقدار پایین و دراز مدت در رتهای دیابتی توانسته است نسبت به دیابتی های بدون درمان در جلوگیری از افزایش حجم کورتکس کلیه حدود ۶۷% و در جلوگیری از افزایش حجم مزانژیوم حدود ۵۳% بطور معنی دار موثر باشد. این درمان افزایش حجم گلومرولی را ۲۶% مهار می کند.نتیجه گیری: مهار افزایش حجم کورتکس و مهار افزایش مزانژیوم درمان با اکتروتید بطور معنی داری نسبت به دیابتی بدون درمان موثر می باشد. ولی این درمان نتوانسته است در مهار هیپرتروفی گلومرولی در رتهای دیابتی اثر معنی داری نشان دهد.

کلید واژه: اکتروتید، حجم گلومرولی، استریولوژی دیابتی، نفرکتومی یکطرفه، دیابت نوع یک