فراوانی و تعیین عوامل خطرزای بیماری های انسدادی ریه تشخیص داده نشده بالینی در بخش های داخلی بیمارستان شهید بهشتی بابل، ۱۳۸۴

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فراوانی و تعیین عوامل خطرزای بیماری های انسدادی ریه تشخیص داده نشده بالینی در بخش های داخلی بیمارستان شهید بهشتی بابل، ۱۳۸۴ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فراوانی و تعیین عوامل خطرزای بیماری های انسدادی ریه تشخیص داده نشده بالینی در بخش های داخلی بیمارستان شهید بهشتی بابل، ۱۳۸۴  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فراوانی و تعیین عوامل خطرزای بیماری های انسدادی ریه تشخیص داده نشده بالینی در بخش های داخلی بیمارستان شهید بهشتی بابل، ۱۳۸۴،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فراوانی و تعیین عوامل خطرزای بیماری های انسدادی ریه تشخیص داده نشده بالینی در بخش های داخلی بیمارستان شهید بهشتی بابل، ۱۳۸۴ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: بیماری های انسدادی ریه از بزرگترین مشکلات تاثیرگذار بر سلامت و اقتصاد جامعه اند که اغلب بدون تشخیص باقی می مانند. هدف این مطالعه بررسی فراوانی مورد تشخیص داده نشده بالینی انسداد راه هوایی در بیماران بستری در بخش های داخلی و تعیین فاکتورهای پیش بینی کننده و خطرساز آنها است.مواد و روشها: این مطالعه توصیفی – تحلیلی بر روی ۲۰۰ بیمار بستری شده در بخش های داخلی بیمارستان شهید بهشتی بابل طی سال ۱۳۸۴ انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه از بیماران اسپیرومتری به عمل آمد. بیماران با انسداد راه هوایی بر اساس تشخیص هنگام ترخیص به دو دسته بیماران تشخیص داده شده و تشخیص داده نشده بالینی تقسیم شدند.یافته ها: ۱۷۰ بیمار، {۹۸ (۵۸%) مرد و ۷۲ (۴۲%) زن} با میانگین سنی ۵۴±۱۸ سال، که اسپیرومتری قابل قبول براساس معیارهای ATS داشتند بررسی شدند. محدودیت جریان هوایی در اسپیرومتری ۸۲ بیمار (%۴۸.۲) دیده شد که ۲۶ نفر از آنان (۳۱.۷%) در هنگام ترخیص از بیمارستان توسط پزشک معالج تشخیص داده نشده بودند. اسپیرومتری توانست با افزایش تشخیص بیماران مبتلا به انسداد راه هوایی از %۳۲.۹ به %۴۸.۲ تفاوت معنی داری را بین تشخیص بالینی و تشخیص اسپیرومتریک با (P=0.000) نشان دهد. انسداد راه هوایی در مردان بیشتر از زنان (P=0.005) و در سن >45 سال بیشتر از سن <45 سال (P<0.025) بود. علایم بالینی ویزینگ ارزش پیش بینی کننده واضحی برای انسداد راه هوایی داشت (P=0.000) و از فاکتورهای مرتبط با بیماری انسدادی، ارتباط واضحی با غبار خرمن کوبی، مصرف سیگار و اوپیوم استنشاقی (به ترتیب با P<0.42، P>0.0001 و P>0.001) دیده شد.نتیجه گیری: نسبت قابل توجهی از بیماران بخش های داخلی مبتلا به انسداد راه هوایی هستند که اغلب بدون تشخیص باقی می مانند و انجام اسپیرومتری بر حسب نشانه های بالینی، سابقه مصرف سیگار یا اوپیوم استنشاقی، تماس با عوامل محیطی و شغلی را ضروری می سازد.

کلید واژه: اسپیرومتری، بیماری انسدادی ریه، محدودیت جریان هوایی