بررسی شیوع DMF و ارزیابی OHI-S در بیماران تالاسمی ۱۲ ساله به بالا مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز بیمارستان شفا در سال ۱۳۸۱

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی شیوع DMF و ارزیابی OHI-S در بیماران تالاسمی ۱۲ ساله به بالا مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز بیمارستان شفا در سال ۱۳۸۱ دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی شیوع DMF و ارزیابی OHI-S در بیماران تالاسمی ۱۲ ساله به بالا مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز بیمارستان شفا در سال ۱۳۸۱  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی شیوع DMF و ارزیابی OHI-S در بیماران تالاسمی ۱۲ ساله به بالا مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز بیمارستان شفا در سال ۱۳۸۱،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی شیوع DMF و ارزیابی OHI-S در بیماران تالاسمی ۱۲ ساله به بالا مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز بیمارستان شفا در سال ۱۳۸۱ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پزشکی جندی شاپور

تعداد صفحات :۱۰

هدف: با توجه به شیوع بالای تالاسمی در استان و فراوانی مشکلات دهان و دندان در این افراد این مطالعه با هدف بررسی وضعیت پوسیدگی دندان و سطح بهداشت دهان و دندان در بیماران تالاسمی در مرکز تالاسمی اهواز، بیمارستان شفا انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی و جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و مشاهده مستقیم بر روی ۱۹۵ نفر (کل جمعیت بیماران تالاسمی) ۱۲ سال به بالا (۱۲.-۳۶ سال) مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز صورت گرفت. ۱۶۶ نفر (۸۰ پسر و ۸۶ دختر) از کل بیماران تالاسمی ماژور داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند. داده ها از طریق معاینه و مصاحبه در پرسشنامه هایی جهت دستیابی به میزان DMF و OHIS وارد گردید. سپس داده ها از طریق آزمونهای T ، همبستگی، و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین DMF در کل ۱۶۶ نفر ۹.۵ ، دندانهای پوسیده ۸.۷۴ (D)، دندانهای پر شده ۰.۳۳ (F) و دندانهای از دست رفته یا ظاهر نشده ۰.۵۴ (M) بود. میانگین شاخص ۲.۷۲ OHI-S ، دبری نرم ۱.۲۰ (DI) و دبری سخت ۱.۵۴ (CI) بود. اکلوژن برحسب طبقه بندی انگل شامل کلاس ۲۲.۸ I درصد، کلاس ۵۵.۱ II درصد و کلاس ۲۱.۶ III درصد بدست آمد. رابطه عادت مسواک زدن با DMF معنی دار نبود اما این رابطه با وضعیت بهداشت دهان و دندان (OHI-S) از طریق آزمون T معنی دار بدست آمد (p<0.001). مراجعه به دندانپزشک با OHI-S ارتباط معنی داری نشان ندارد، اما با DMF ارتباط معنی دار داشت ۹۵.۸ .(p<0.001) درصد کل افراد پیگمانتاسیون لثه داشتند. از نظر وضعیت لثه ۶.۴ درصد طبیعی ، ۵۲.۱ درصد التهاب خفیف، ۳۶.۵ درصد متوسط و ۶ درصد التهاب شدید داشتند. در مورد آگاهی از بهداشت دهان و دندان ۲.۴ درصد افراد خوب، ۴.۲ درصد متوسط و ۸۸ درصد ضعیف بودند.نتیجه گیری: این تحقیق نشان میدهد که بیماران تالاسمی ماژور نیاز به آموزش بهداشت دهان دارند زیرا شاخص DMF و دبری در آن ها بالا و OHI-S متوسط بوده و ۸۸ درصد افراد آگاهی از روشهای صحیح بهداشت دهان ندارند. هم چنین بیش از نیمی از این افراد دارای، مال اکلوژن کلاس II می باشند و احتمالا ظاهر ناخوشایند آنها یکی از دلایل ترک تحصیل در آنها بوده است. به نظر می رسد با بهبود ظاهر و افزایش امید به زندگی در این بیماران می توان به مقدار زیادی سطح بهداشت و DMF را در آنان بهبود بخشید.

کلید واژه: OHI-S, DMF ، بیماران تالاسمی ماژور