مطالعه اثر مهاری چای سیاه و چای سبز (Camellia sinensis) بر رشد باکتری اشریشیاکلی بیماریزا در محیط آزمایشگاه (invitro)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مطالعه اثر مهاری چای سیاه و چای سبز (Camellia sinensis) بر رشد باکتری اشریشیاکلی بیماریزا در محیط آزمایشگاه (invitro) دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مطالعه اثر مهاری چای سیاه و چای سبز (Camellia sinensis) بر رشد باکتری اشریشیاکلی بیماریزا در محیط آزمایشگاه (invitro)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مطالعه اثر مهاری چای سیاه و چای سبز (Camellia sinensis) بر رشد باکتری اشریشیاکلی بیماریزا در محیط آزمایشگاه (invitro)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مطالعه اثر مهاری چای سیاه و چای سبز (Camellia sinensis) بر رشد باکتری اشریشیاکلی بیماریزا در محیط آزمایشگاه (invitro) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف اثرات ضد میکروبی چای سبز در مطالعات گوناگون نشان داده شده است. اما مطالعات انجام شده روی اثرات مهاری چای سیاه بر رشد باکتری ها از جمله اشریشیاکلی (E.coli) نسبتا کم است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثرات میکروبیولوژیکی چای سیاه و سبز بر رشد باکتری E.coli بیماریزا در آزمایشگاه بود. مواد و روش ها: عصاره چای سیاه و سبز (گیاه Camellia sinensis) به روش پرکولاسیون، تهیه و خشک شد. سپس غلظت های مختلف عصاره تهیه شد. باکتری در محیط مایع در معرض عصاره با غلظت های مختلف قرار داده شد. با انتقال روی محیط جامد در زمان های متفاوت، قابلیت زیست آنها با شمارش پرگنه های حاصله ارزیابی شد. در مرحله بعد، اثرات متقابل عصاره های چای سیاه و سبز با برخی از رایج ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در عفونت های گرم منفی به روش آزمون حساسیت باکتریایی آنتی بیوگرام) با دیسک مطالعه شد. آزمون آنتی بیوگرام به روش دیسک برای دیسک های آغشته به عصاره ۱۱ بار در روزهای مختلف انجام شد. از روی میانگین قطر هاله های پرگنه، مهار رشد محاسبه شد. برای آنالیز آماری از آزمون های ویلکاکسون و کروسکال– والیس استفاده شد. یافته ها: عصاره های چای سیاه و سبز به طور انتخابی و وابسته به دوز روی آنتی بیوتیک ها اثرات هم افزاینده یا مهاری داشتند. توان آنتی اکسیدانی عصاره چای سبز در مقایسه با عصاره چای سیاه به طرز معنی داری بالا تر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که اثرات مهاری چای مستقیما به توان آنتی اکسیدانی آن مربوط است و پلی فنل های چای در شرایط خاصی به صورت اکسیدان عمل کرده و از این طریق، اثرات مهاری خود را بر رشد سلولی اعمال می کنند. یافته های این مطالعه امکان استفاده از مقادیر مناسبی از چای یا مکمل پلی فنل های حاصل از آن را به عنوان درمان کمکی در بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک ها مطرح می کند.

کلید واژه: چای سیاه. چای سبز، اشریشیاکلی، اثر مهاری، توان آنتی اکسیدانی