بررسی میزان بروز پروتئین Gli-1 در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان بروز پروتئین Gli-1 در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان بروز پروتئین Gli-1 در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان بروز پروتئین Gli-1 در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان بروز پروتئین Gli-1 در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران)

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: کلویید و اسکارهای هیپرتروفیک، ضایعات پرولیفراتیو درم هستند که در اغلب موارد به دنبال تروما و به دلیل تجمع بیش از حد کلاژن و اجزای ماتریکس خارج سلولی ایجاد می شوند. کلویید، ضایعه ای است برجسته، اریتماتو و غالبا همراه سوزش یا خارش که به رشد خود ورای محدوده زخم اولیه ادامه می دهد و خود به خود پسرفت نمی کند؛ در حالی که اسکار هیپرتروفیک، محدود به زخم اولیه می ماند و پس از مدتی خود به خود کوچک می شود. کلویید در افراد افریقایی و آسیایی، شایع تر از سفیدپوستان است. هنوز هیچ درمان قطعی برای کلویید پیدا نشده است و درمان های فعلی میزان عود بالایی دارند. شناخت پاتوژنز کلویید می تواند به کشف درمان های اختصاصی و کارآمدتر برای این عارضه کمک کند. اخیرا در یک مطالعه نشان داده شده است که انکوژن Gli-1 که در برخی از تومورهای انسانی بروز پیدا می کند، می تواند در ایجاد کلویید دخیل باشد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان بروز پروتئین Gli-1 در بیماران دچار کلویید و اسکار هیپرتروفیک به منظور مشخص نمودن نقش احتمالی این انکوژن در پاتوژنز کلویید، بود.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی با بررسی آرشیو پاتولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، رازی و حضرت فاطمه (س) و کلینیک ایرانیان در سالهای ۸۴-۱۳۸۲، بلوکهای پارافینی که تشخیص بالینی و پاتولوژی آنها کلویید یا اسکار هیپرتروفیک بود، استخراج شدند. با مراجعه به برگه شرح حال بیماران، یافته های بالینی ثبت گردید. برای بررسی بروز انکوژن Gli-1 در نمونه های بافتی، با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی (Immunohistochemistry=ICH) اسلایدهای تهیه شده از نمونه های بافتی، توسط آنتی بادی ضد Gli-1 (غلظت ۱ به ۲۰) رنگ آمیزی شدند. میزان بروز انکوژن Gli-1 و درصد و شدت رنگ آمیزی بین نمونه های کلویید و اسکار هیپرتروفیک، توسط آزمون آماری Chi-square مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در مجموع، ۲۸ نمونه بافتی شامل ۱۲ مورد اسکار هیپرتروفیک و ۱۶ مورد کلویید بررسی شدند. میانگین سنی بیماران، ۳۷.۸ سال بود. ۵۳.۶% بیماران، مذکر و ۴۶.۴%، مونث بودند. شایع ترین محل کلویید، در گوش (۲۵/۳۱%) و شایع ترین علت بروز کلویید نیز، عمل جراحی (۲۵%) بود. در رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، تمام موارد کلویید از نظر Gli-1 ثبت شدند، در حالی که میزان بروز Gli-1 در اسکارهیپرتروفیک تنها ۲۵% بود (p<0.01، Chi-square). درصد و شدت رنگ آمیزی در نمونه های کلویید به طور معنی داری بیش تر از اسکارهیپرتروفیک بود(p<0.01، Chi-square).نتیجه گیری: انکوژن Gli-1 در تمام موارد کلویید بروز پیدا می کند و از این رو احتمالا می تواند در پاتوژنز این ضایعه دخیل باشد. بر اساس این نتایج، درمان هایی که مسیر Gli-1 را بلوک کنند، ممکن است در درمان کلویید موثر باشند. توصیه می شود مطالعات in vitro و in vivo برای بررسی اثر درمان های ضد Gli-1 بر روی کلویید انجام شود.

کلید واژه: کلویید، اسکار هیپرتروفیک، گیلی-۱(Gli-1)، پاتوژنز