اثرات پیش درمانی MK-801 و مورفین بر روی پاسخ های رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی نر بالغ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثرات پیش درمانی MK-801 و مورفین بر روی پاسخ های رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی نر بالغ دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثرات پیش درمانی MK-801 و مورفین بر روی پاسخ های رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی نر بالغ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثرات پیش درمانی MK-801 و مورفین بر روی پاسخ های رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی نر بالغ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثرات پیش درمانی MK-801 و مورفین بر روی پاسخ های رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی نر بالغ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۹

مقدمه: آسیب عصبی یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده دردهای نوروپاتیک می باشد که علایمی مثل درد خودبخودی، آلودینیا و هایپرآلرژزیا همراه است. با توجه به اینکه درمان های دارویی در دردهای نوروپاتیک به طور کامل شناخته نشده است و درمان های فعلی چندان موثر نیست. لذا ضروری است که دانش خویش را در خصوص دردهای نوروپاتیک و درمان های آن افزایش دهیم. هدف از این مطالعه بررسی تجویز جداگانه و توام مورفین و MK-801 به صورت پیش درمانی بر روی پاسخ های رفتاری در یک ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک یا مدل CCI می باشد.مواد و روش ها: ۶ گروه که هر گروه شامل ۸ سرموش صحرایی نر نژادSprague-Dawley بود، در محدوده وزنی ۲۳۰ تا ۲۸۰ گرم مورد آزمایش قرار گرفت. در گروه های دریافت کننده دارو، یک گروه تجویز مورفین ۳۰, ۸mg/kg دقیقه قبل از عمل جراحی) و در گروه دیگر ۲۰, ۰.۳mg/kg) MK-801 دقیقه قبل از عمل جراحی و دوز تکمیلی به همین میزان ۶ ساعت بعد از عمل جراحی) و در گروه سوم تجویز توام این دو دارو با همان دوز و فاصله زمانی و در گروه چهارم به عنوان شاهد تجویز سالین انجام گردید. سپس مدل نوروپاتی CCI ایجاد شد و پاسخ های رفتاری حیوانات نسبت به محرک های حرارتی، مکانیکی غیر دردناک، و نیز محرک های حرارتی و مکانیکی دردناک قبل از عمل جراحی و ۳، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ روز بعد از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: پاسخ های رفتاری گروه CCI در مقابل گروه شاهد نسبت به محرک های غیردردناک و دردناک افزایش معنی داری داشت. که به ترتیب نشانگر پدیده های آلودینیا و هایپرآلرژزیا می باشد. حیوانات دریافت کننده مورفین، گروه دریافت کننده MK-801 در مقایسه با گروه سالین اختلاف معنی داری نشان ندادند ولی در حیوانات دریافت کننده توام مورفین و MK-801 در مقایسه با گروه سالین، آلودینیا و هایپرآلژزیا کاهش (بهبود) یافته است، که این یافته در تست آلودینیای حرارتی طی روزهای ۲۱(P<0.05), 14(P<0.05), 7(P<0.001) از لحاظ آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر آنست که حیوانات در مدل درد نوروپاتی CCI حساسیت شدیدی به محرک های حرارتی و مکانیکی غیردردناک و محرک های حرارتی و مکانیکی دردناک نشان می دهند بطوریکه تجویز توام مورفین و MK-801 به تنهایی تجویز می شدند، موثرتربود.

کلید واژه: ، درد نوروپاتی، آلودینیا، هایپرآلژزیا، MK-801، مورفین