بررسی ارزش پیشگویی تغییرات خونرسانی شریان مغزی میانی در بیماران با سکته مغزی حاد به کمک سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ارزش پیشگویی تغییرات خونرسانی شریان مغزی میانی در بیماران با سکته مغزی حاد به کمک سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ارزش پیشگویی تغییرات خونرسانی شریان مغزی میانی در بیماران با سکته مغزی حاد به کمک سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ارزش پیشگویی تغییرات خونرسانی شریان مغزی میانی در بیماران با سکته مغزی حاد به کمک سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ارزش پیشگویی تغییرات خونرسانی شریان مغزی میانی در بیماران با سکته مغزی حاد به کمک سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

تعداد صفحات :۵

زمینه و هدف: سونوگرافی داپلرترانس کرانیال (TCD) روشی غیر تهاجمی، ارزان، سریع و مفید در ارزیابی و تعیین محل ایجاد پاتولوژی در بیماران مبتلا بـه سکته مغزی حاد بخصوص در محدوده شریان مغزی میانی (MCA) است. این تحقیق با هدف بررسی ارزش پیشگویی مقایسه وضعیت همودینامیک شریان مغزی میانی توسط سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال و بررسی روند بهبود عملکرد این بیماران در طی ۱ و ۶ ماه بعد از شروع بیماری انجام شد.روش‌ بررسی: در یک مطالعه آینده نگر تعداد ۱۰۲ بیمار مبتلا به سکته مغزی حاد مراجعه کننده به بخش نورولوژی بیمارستان سینا شهر همدان در طی سال ۱۳۸۴ مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تمامی بیماران اقدامات درمانی معمول و CT Scan بدون ماده‌ی حاجب همچنین سونوگرافی داپلرترانس کرانیال در ۲۴ ساعت اول بستری انجام گردید. بیماران بر حسب اطلاعات TCD به سه گروه دارای خونرسانی طبیعی دو طرفه (گروه اول)، خونرسانی غیر طبیعی یک طرفه (گروه دوم) و خونرسانی کاهش یافته دو طرفه (گروه سوم) تقسیم شدند. عملکرد حرکتی بیماران در طول بستری، یک ماه و ۶ ماه بعد از ترخیص توسط یک متخصص نورولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران ۱۲.۶۷±۶۵.۳۹ سال و ۴۸% مرد بودند. عملکرد حرکتی در سمت گرفتار، در هر سه گروه دارای روند بهبودی معنی داری بود (p<0.05) و در مقایسه با یکدیگر در ماه ششم گروه دوم دارای روند بهبودی ضعیف تری نسبت به گروه اول و سوم بود (p<0.01). با این حال روند بهبود اختلالات اسفنکتری و تکلم در بین سه گروه یکسان بود (p>0.05).نتیجه گیری: بررسی تغییرات همودینامیک در محدوده شریان مغزی میانی به کمک TCD دارای ارزش پیشگویی کننده در بهبود عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد در شش ماه بعد از ترخیص بود.

کلید واژه: پیشگویی، سکته مغزی، سونوگرافی داپلر، شریان مغزی میانی، خونرسانی