میزان مالون دی آلدئید پلاسما و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان گلبول قرمز در بیماران دیابتی نوع II

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 میزان مالون دی آلدئید پلاسما و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان گلبول قرمز در بیماران دیابتی نوع II دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد میزان مالون دی آلدئید پلاسما و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان گلبول قرمز در بیماران دیابتی نوع II  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی میزان مالون دی آلدئید پلاسما و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان گلبول قرمز در بیماران دیابتی نوع II،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن میزان مالون دی آلدئید پلاسما و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان گلبول قرمز در بیماران دیابتی نوع II :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل

تعداد صفحات :۶

زمینه و هدف: بیماری دیابت ممکن است با عدم تعادل بین تاثیر دفاعی آنتی اکسیدان ها و افزایش تولید رادیکال های آزاد ارتباط داشته باشد. با توجه به تناقض یافته ها و تعیین تغییرات مالون دی آلدئید پلاسما و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان سوپر اکسیددسموتاز گلبول قرمز در بیماران دیابتی نوع II مطالعه حاضر طراحی و انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد – شاهدی با روش نمونه گیری تصادفی در سال ۱۳۸۴ انجام شد. ۳۸ بیمار دیابتی نوع II مراجعه کننده به درمانگاه دیابت مرکز آموزشی – درمانی پنج آذر و ۱۹ فرد سالم که از لحاظ سن و جنس با بیماران دیابتی همسان بودند برای مطالعه انتخاب گردیدند. از بیماران نمونه خون هپارینه تهیه شد. پلاسمای جدا شده جهت انجام آزمایش قندخون، پراکسیداسیون لیپید و گلبول های قرمز خون جهت آزمایش های هموگلوبین گلیکوزیله و فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز استفاده شد. در پایان نتایج به دست آمده با برنامه آماری SPSS نسخه ۱۰ و آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در مطالعه حاضر سطح پلاسمایی مالوندی آلدئید بیماران دیابتی نوع II (0.80 ± ۶.۲۷ نانومول در میلی لیتر) در مقایسه با گروه کنترل (۰.۹۸ ± ۳.۵۶ نانومول در میلی لیتر) افزایش معنی داری نشان داد (p<0.05). فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز گلبول قرمز بیماران دیابتی نوع II (59.36 ± ۶۷۸.۷۸ واحد در گرم هموگلوبین) در مقایسه با گروه کنترل (۵۲.۹۸ ± ۱۰۵۶.۴۷ واحد در گرم هموگلوبین) کاهش معنی داری داشت (p<0.05).نتیجه گیری: وجود اختلاف معنی دار در افزایش مالون دی آلدئید و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بیماران دیابتی ممکن است در پیشرفت عوارض خطرناک در این بیماران نقش مهمی ایفا نماید. زیرا افزایش سطح مالون دی آلدئید و کاهش سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی در بدن می تواند منجر به تخریب سلولی شود. به همین دلیل بیماران دیابتی ممکن است به آنتی اکسیدان های بیشتری نیاز داشته باشند. استفاده از مکمل های دارویی و غیر دارویی مهار کننده رادیکال های آزاد مانند ویتامین E، ‍C و ترکیبات حاوی ویتامین C (مرکبات) نقش مهمی در تقویت سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی داشته و می تواند در بهبود زندگی بیماران دیابتی بسیار مهم باشد.

کلید واژه: پراکسیداسیون لیپید، سوپراکسید دسموتاز، دیابت نوع II، مالون دی آلدئید